logo

Welcome to Wellspring

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Working Hours
Monday - Friday 09:00AM - 17:00PM
Saturday - Sunday CLOSED
From Our Gallery
Top
featuredimage

5 μέρες με 8 παιδιά

Share on Facebook0Share on Google+0Tweet about this on Twitter

Εδώ και 10 μήνες έχει τρυπώσει στο μυαλό μου και πρωτοπραγματοποιήθηκε επιτέλους την βδομάδα που πέρασε. 8 παιδιά και η Δήμητρα, μια κοπέλα που την ενδιέφερε πολύ και εγώ περάσαμε για 5 συνεχόμενες ημέρες το απόγευμά μας  στο Δασάκι της Βοήθειας, από τις 19.00 ως τις 21.00, χωρίς γονείς μαζί μας (εκτός από την πρώτη ημέρα, όπου διακριτικά έδωσαν το παρόν). Όσο έμενε στη θεωρία όλο αυτό, φαινόταν δύσκολο, περίπλοκο, επικίνδυνο. Όμως στην πράξη ήταν το πιο εύκολο, ξέγνοιαστο πράγμα του κόσμου!

Θέλω να αμφισβητήσω κάμποσα από αυτά που κουβαλάμε στο κεφάλι μας για τα παιδιά..

“Τα παιδιά χρειάζονται ένα πλαίσιο κανόνων για να νιώσουν ασφάλεια και για να μην λειτουργούν ασύδοτα”
“Τα παιδιά χρειάζονται ένα πρόγραμμα να τους λέει τι να κάνουν γιατί αλλιώς θα βαριούνται”
“Τα παιδιά είναι απρόσεκτα, έχουν το μυαλό τους πάνω από το κεφάλι τους”

Βρήκα ότι όλα αυτά είναι δυνατόν να είναι ένα τεράστιο ψέμα.. τις 5 μέρες που βρεθήκαμε δεν χτύπησε κανένα παιδί, (ο Μακρυμάλλης Γιωργάκης έπεσε 3 φορές κάτω, αλλά θορυβήθηκε και άρχισε να προσέχει και αυτός), τα παιδιά όλες τις μέρες παραπονέθηκαν που δεν είχαμε παραπάνω χρόνο και θα ήθελαν να καθόμασταν περισσότερο και δεν χρειάστηκε κανένα πλαίσιο κανόνων, επιβραβεύσεων, τιμωριών ή άλλα παρόμοια τερτίπια (να τα φέρουμε στο φιλότιμο, να τα εκβιάσουμε εμμέσως ώστε να είναι φρόνιμα) για να μπορέσει να κυλήσει αρμονικά αυτό το πενθήμερο.

Παρατήρησα επίσης άλλα αξιοσημείωτα.. είδα παιδιά να μου ανακοινώνουν (από μόνα τους, χωρίς να εχω ζητήσει κάτι εγώ) ότι θα μετακινηθούν μακριά από τους υπόλοιπους, σε συγκεκριμένο σημείο και να είναι απόλυτα συνεπείς σε αυτό που ανακοίνωσαν, είδα παιδιά να λένε κακές λεξούλες, προκλητικά και όταν έβλεπαν ότι δεν υπάρχει αντίσταση (όπως”μη μιλάς έτσι Θανασάκη, δεν ειναι σωστό”) να χάνουν το ενδιαφέρον για τις κακές λεξούλες, είδα παιδιά να απομακρύνονται και στη συνέχεια να περιμένουν την υπόλοιπη ομάδα, παιδιά να βοηθούν άλλα παιδιά, παιδιά να κατεβαίνουν κατηφορές ή να σκαρφαλώνουν λοφάκια με τεράστια προσοχή, να αφήνουν πρόθυμα να παιχτούν τα παιχνίδια που δεν προτιμούσαν, για χάρη άλλων παιδιών, να δέχονται να ακολουθήσουν την πρόθεση της πλειοψηφίας, να δέχονται με χαρά να ακολουθήσουν την πρόθεση ενός μόνο παιδιού.. Προσπαθώ να πω ότι είδα τεράστια υπευθυνότητα, την ίδια στιγμή που δεν τους ζητήθηκε να κάνουν απολύτως τίποτα, απλώς αφέθηκαν ελεύθερα..

Είδα επίσης τον εαυτό μου να κουράζεται μόνο τη στιγμή που πρόβαλε τους φόβους του στα παιδιά, όταν άρχισαν να κάνουν τα σκαρφαλώματά τους, αλλά αυτό έγινε γρήγορα αντιληπτό και διαλύθηκε. Και είδα τον εαυτό μου να απογοητεύεται μόνο όταν προβαλα τις επιθυμίες μου για σοβαρές συζητήσεις στα παιδιά αλλά ευτυχώς και αυτό πάρθηκε πρέφα έγκαιρα.

Παίξαμε διάφορα παιχνίδια, όπως Κυνήγι Θησαυρού, Ο κακός ο Μάγισσος, Καυτή Πατάτα, Φρίσμπι, μπαλομαχίες, τρίλιζα, ακολουθήσαμε διάφορες διαδρομές, φάγαμε, είπαμε ανέκδοτα, παίξαμε μουσική, αράξαμε, ζωγραφίσαμε, ταϊσαμε ενα πιθανώς εγκαταλελειμένο γατάκι και όλα αυτά προέκυψαν από τις προθέσεις της στιγμής.

Τούτο το ποστ δεν είναι ένα λεκτικό επιχειρημα για την μη αναγκαιότητα κανόνων, προγραμμάτων, τιμωριών κλπ..όμως ίσως είναι μια αφορμή για αμφισβήτηση, από την μεριά των ενηλίκων, όσων πιστεύουν για τη σχέση τους με τα παιδιά και να επανεξετάσουν, με ελεύθερη ματιά.. να θέσουν το ερώτημα “τι σχέση θέλω να έχω με το παιδί; μια σχέση που να βασίζεται στο φόβο, την τιμωρία, την επιβράβευση, ή κάτι τελείως έξω από αυτά”;

H ίδια ερώτηση φαίνεται εξίσου έγκυρη, όσον αφορά τις σχέσεις μεταξύ των ενηλίκων..

Comments

comments

Share
Jorge Kapa

Ο ομιλητής δεν είναι ποτέ σημαντικός, αλλά μπορείς να εξετάσεις το μήνυμα, αν επιθυμείς

No Comments

Post a Comment