Ο πληκτικός κύκλος της αλλαγής
0
0
Τούτες τις μέρες μετακομίζω στο δικό μου σπίτι και πάνω στη μετακόμιση βρήκα διάφορα παλιά πράγματα όπως και ένα παιδικό ημερολόγιο.. σας μεταφέρω κάτι που έπεσε τυχαία μπροστά μου από αυτό το ημερολόγιο (αναφέρεται στην τρυφερή ηλικία των 10).. “Το καλοκαίρι έφτανε στο τέλος του και ανυπομονούσα να ξεκινήσει το σχολείο γιατί επιτέλους τελείωνε κάτι βαρετό για να ξεκινήσει κάτι καινούριο, το οποίο πολύ σύντομα θα καταντούσε και αυτό πολύ βαρετό”
Από τα 10 μου υπήρχε αυτή η αίσθηση.. ότι η ζωή είναι βαρετή, ότι καθετί βιώνεται ως μια ρουτίνα που καταντά κουραστική, αδιάφορη, ότι το καλύτερο που μπορούμε να περιμένουμε είναι να αλλάζουν τουλάχιστον κατά διαστήματα αυτές οι ρουτίνες για να διασκεδάζουμε λίγο τη βαρεμάρα μας… και ότι όλο αυτό είναι κάτι αναπόφευκτο, κάτι απόλυτα φυσιολογικό
Τώρα, καθώς συμβαίνει αυτή η αλλαγή σπιτιού, δημιουργούνται νέες συνθήκες και παρατηρείται συνέχεια ότι το μυαλό αγωνίζεται να φτιάξει καινούριες ρουτίνες, patterns που θα δουλέψουν ικανοποιητικά στο καινούριο αυτό περιβάλλον, ώστε να εξασφαλιστεί ότι θα είναι κάπως διασκεδαστική η ζωή σε αυτές τις νέες συνθήκες. Έτσι αναζητούνται καινούριες σίγουρες διασκεδάσεις, καινούριοι τρόποι να περάσεις το χρόνο στο σπίτι σου, καινούριοι τρόποι να μετακινηθείς στο γραφείο σου, καινούρια σημεία για πάρκινγκ, καινούρια μέρη να απολαύσεις ένα νόστιμο καφέ κοκ.. Το μυαλό απαιτεί σταθερότητα, ασφάλεια, συγκεκριμένα μονοπάτια.. και την ίδια στιγμή γοητεύεται από την αλλαγή. Αυτή η αντίφαση, αυτή η σύγχυση/σύγκρουση συμβαίνει μέσα στο νου και αν αυτή είναι που καθορίζει, “δίνει νόημα” στη ζωή τότε έτσι συγκρουσιακά, αντιφατικά, μπερδεμένα θα βιώνουμε τη ζωή.. εκτός αν έχουμε μάθει να κρύβουμε καλά αυτό το μπέρδεμα κάτω από μια ισχυρή διανοητική σιγουριά, ότι όλα πάνε καλά, όλα είναι στο φυσιολογικό.
