
Περί Αποδοχής
Πολλοί που προσπαθούν να βάλουν σε τάξη τον εσωτερικό τους κόσμο λένε “πρέπει να με αποδεχτώ όπως είμαι”.
Τι σημαίνει “αποδοχή”; Eίναι μια διανοητική δήλωση, ένα λεκτικό παιχνίδι, το να πω “με αποδέχομαι όπως είμαι”;
Πρέπει να μαι πολύ σοβαρός, τελείως ειλικρινής με τον εαυτό μου, χωρίς καμία επίκριση.. να παρατηρήσω πολύ προσεκτικά αν υπάρχει η παραμικρή συναισθηματική/σωματική αντίδραση (ταραχή, δυσφορία,ικανοποίηση) όταν ανακοινώνω στον εαυτό μου ή στους γύρω ότι αποδέχομαι αυτό που είμαι. Γιατί αν υπάρχει (συναισθηματική/σωματική αντίδραση) τότε απλά λέω ψέμματα, δεν έχω αποδεχτεί αλήθεια αυτό που είμαι, αλλά θα ήθελα να είμαι κάτι άλλο από αυτό που είμαι.
Αν υπάρχει “ζήλια” μπορώ να μείνω με το γεγονός της ζήλιας χωρίς λεκτικές αντιδράσεις τύπου “με αποδέχομαι με τη ζήλια μου”;
Στο φως μιας τέτοιας επίγνωσης, όπου απουσιάζει η επίκριση και η λεκτική αντίδραση/αποδοχή, συμβαίνει μια ολική αποδοχή αυτού που είναι, που αυτόματα μετασχηματίζει αυτό που είναι.