Ειχαμε βρει σε προηγούμενο ποστ ότι οι σκέψεις απλώς εμφανίζονται και εξαφανίζονται, χωρίς να είμαι Εγώ ικανός να τις ελέγχω, να τις επιλέγω. Είναι πολύ ενδιαφέρον να παρατηρήθει αν Εγώ είμαι ικανός να θυμάμαι κάτι που πρέπει να θυμηθώ.
Έχω μπροστά μου ένα φυτό με πράσινα φύλλα. Τα φύλλα τα βλέπω πράσινα. Βάζω ένα ζευγάρι γυαλιά με κίτρινούς φακούς και βλέπω τα φύλλα κίτρινα. Δίπλα μου, ο σκύλος μου ο Ζάχος, λέει, τα βλέπει γκριζόμαυρα.
Κάποιος υποφέρει από κάποιου είδους ψυχολογικό πρόβλημα. Άγνωστο πως, συμβαίνει να υπάρξει μη λεκτική, παθητική επίγνωση του προβλήματός.. υπάρχει επίγνωση πχ ότι υπάρχει Ζήλια. Στη συνέχεια, ο Νους που ξέρει μόνο να αναλύει και να ψάχνει αιτίες, προσπαθεί, με μια δεύτερη, ξεχωριστή διαδικασία να βρει την αιτία του προβλήματος που προηγούμενως έγινε αντιληπτο, να καταλάβει το γιατί. Συμβαίνει τότε μια ιδιότυπη διαίρεση.. ο νους φαντάζεται ότι υπάρχει το πρόβλημα και ότι υπάρχει κάποιος που θα βρει την αιτία του και τελικά την λύση του.
Ο γράφων οδηγούσε και προσπάθησε να δει τα φοβερά χρώματα της δύσης του ήλιου, αλλά το σώμα δεν τον άφησε, γιατί θα κινδύνευε αν η προσοχή στρεφόταν στο ηλιοβασίλεμα. Άλλες φορές το σώμα αποτρέπει ατυχήματα, διαλύει μια κρίση βουλιμίας, εμποδίζει ένα κρύωμα να συμβεί.
Είπε η Μίνα: “Όσο πιο κοντινή είναι η επαφή με κάποιον, τόσο πιο αληθινή είναι, που σημαίνει ότι υπάρχει η ελάχιστη συνέχιση, η ελάχιστη εξάρτηση.. Ήμουν σε μια υπεροχή retreat το προηγούμενο καλοκαίρι, με κάποιους ανθρώπους και η δύναμη της αγάπης “κινούσε βουνά” μεταξύ μας, ήρθαμε τόσο κοντά και όταν όλο αυτό τελείωσε, ένιωσα την δύναμη αυτής της ένωσης στο γεγονός ότι αυτή δεν άφησε το παραμικρό ίχνος.. υπό αυτή την έννοια όλα ξεχάστηκαν.. διότι αυτό που βιώνεται αληθινά δεν αφήνει πότε ίχνος στη μνήμη!”
Για χρόνια αναρωτιέται ο γράφων αν υπάρχει μια πίστη που δεν πηγάζει από το Εγώ, που δεν υποθάλπει τον Φόβο και την Ελπίδα, που δεν διαρεί. Μόλις τώρα ήρθε στην κεφάλα ότι η μόνη Εμπιστοσύνη που κρατά την Υπαρξη ακέραιη είναι η Εμπιστοσύνη στο Αγνωστό.
Οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν προβλήματα. Κάποια από αυτά είναι πρακτικά. Πρέπει να φάμε, πρέπει να κοιμηθούμε, να γίνουμε καλά από μια ίωση κλπ. Τα υπόλοιπα είναι ψυχολογικά προβλήματα και η φύση τους είναι πλαστή.