Για πάντα
“Πως θα μπορέσω να μαι για πάντα απόλυτα ελεύθερος;”
“Είναι δυνατόν, τώρα, αυτή τη στιγμή, να ‘μαι απόλυτα ελεύθερος;”
Μπορείτε να δείτε την τεράστια διαφορά μεταξύ αυτών των δύο φράσεων;
“Πως θα μπορέσω να μαι για πάντα απόλυτα ελεύθερος;”
“Είναι δυνατόν, τώρα, αυτή τη στιγμή, να ‘μαι απόλυτα ελεύθερος;”
Μπορείτε να δείτε την τεράστια διαφορά μεταξύ αυτών των δύο φράσεων;
Δεν υπάρχει ο Χρόνος. Δεν υπάρχει πρόοδος, δεν υπάρχει εργασία με τον εαυτό, βελτίωση, επίπεδα, τσάκρα, σταδιακή απόκτηση γνώσης για τον εαυτό, δεν υπάρχει το “πιο παλιά αγχωνόμουν πιο πολύ, τώρα πια όχι και τόσο”.
Τα παιδιά δεν διαφέρουν ριζικά από τους μεγάλους. Παρατηρώντας προσεκτικά τα παιδάκια στην τελευταία εξόρμηση στο δασάκι της Βοήθειας, είδα και στους μπόμπιρες, σκληρότητα, βία, μηχανικότητα, αλλά και πολύ τρυφεράδα, στοργή, δημιουργικότητα.
Οι άνθρωποι συνήθως ταυτίζονται με διάφορες πεποιθήσεις/αποψεις/ιδέες. Η ιδέα υποδηλώνει γνώση ότι κάτι θα είναι σταθερό, παγιωμένο για ένα μικρό ή μεγάλο χρονικό διάστημα (ίσως και για πάντα). Μια ιδέα είναι από τη φύση της ανακριβής διότι η Ζωή δεν λειτουργεί έτσι. Η Ζωή ξεδιπλώνεται μυστηριωδώς, είναι αενάως μεταβαλλόμενη, απρόβλεπτη!
Υπάρχει μια γενικώς αποδεκτή άποψη ότι εγώ σκέφτομαι, ότι αποφασίζω τι να σκεφτώ, πότε να το σκεφτώ, ότι είμαι ο σκεπτόμενος που με την βούλησή του ελέγχει τη σκέψη. Κάποιος μπορεί να κάνει ένα απλό πείραμα για να δει αν είναι όντως έτσι..μπορεί να δοκιμάσει να σκεφτεί κάτι συγκεκριμένο..
Πριν από 2 βδομάδες πήγα μαζί με τα παιδια του Νηπιαγωγείου της Συκιάδας στο Δασάκι Θόλος, κοντά στο Παντουκιός. Με κάλεσε η Νηπιαγωγός Φρόσω και χάρηκα πάρα πολύ!
Πολύ συχνά νομίζουμε ότι είμαστε αυθόρμητοι όταν αντιδρούμε σχετικά άμεσα σε ένα ερέθισμα. Αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα είναι ότι ο νους μας είναι προγραμματισμένος να αντιδρά με συγκεκριμένο τρόπο στο συγκεκριμένο ερέθισμα. Και επίσης καμιά φορά ο νους μας είναι προγραμματισμένος να αντιδρά με αντίθετο τρόπο στο ίδιο ερέθισμα, όταν δεν ικανοποιείται με την αρχική αντίδραση (πχ με βρίζει κάποιος και είτε απαντώ με επίθεση, είτε καταπιέζω την επίθεση που τείνει να εκδηλωθεί). Η ταχύτατη/φαινομενικά άμεση αντίδραση και το γεγονός ότι μπορεί αυτή η αντίδραση να μπαλαντζάρει μεταξύ των δύο αντίθετων, μπορεί να προκαλέσει σύγχυση και μια αίσθηση ότι πρόκειται για μια αυθόρμητη δράση.
Ειχαμε βρει σε προηγούμενο ποστ ότι οι σκέψεις απλώς εμφανίζονται και εξαφανίζονται, χωρίς να είμαι Εγώ ικανός να τις ελέγχω, να τις επιλέγω. Είναι πολύ ενδιαφέρον να παρατηρήθει αν Εγώ είμαι ικανός να θυμάμαι κάτι που πρέπει να θυμηθώ.
Έχω μπροστά μου ένα φυτό με πράσινα φύλλα. Τα φύλλα τα βλέπω πράσινα. Βάζω ένα ζευγάρι γυαλιά με κίτρινούς φακούς και βλέπω τα φύλλα κίτρινα. Δίπλα μου, ο σκύλος μου ο Ζάχος, λέει, τα βλέπει γκριζόμαυρα.