Κοιτάζοντας μέσα μας
Διαβάζω ένα βιβλίο του Κάρλος Καστανέδα και βρίσκω ότι οι Ινδιάνοι σαμάνοι, που ονόμαζαν τους εαυτούς τους μάγους, είδαν αυτό που είδε ο Χριστός, ο Κρισναμούρτι, ο Βούδας. Αυτό το “πράγμα” πρέπει να υπάρχει μέσα σε όλους αυτούς, όλοι αυτοί πρέπει να είναι Ένα.
Κάνω μια συζήτηση με ένα φίλο που είναι καλός, πιστός Χριστιανός και ξαφνικά ξεπετάγεται (από που; από αυτόν;) μια πολύ προσωπική περιγραφή του πως αυτό το “πράγμα”, που αμέσως συνειδητοποιήσαμε ότι είναι η Επίγνωση, μας συνδέει κάθε στιγμή στο Τώρα και πως η Ζωή από μια πορεία στη Θλίψη γίνεται ύμνος στη Χαρά. Είδα πως ο φίλος ψηλάφησε αριστοτεχνικά μέσα του και βρήκε ακριβώς το ίδιο “πράγμα”, αυτό που υπάρχει στον Χριστό και στους υπόλοιπους. Το ψηλάφισμα δεν έγινε ανατρέχοντας στην προηγούμενη γνώση, αλλά κοιτάζοντας προσεκτικά μέσα του, εκείνη τη στιγμή, τελείως αναπάντεχα
Αυτό το “πράγμα” πρέπει να υπάρχει μέσα σε όλους μας, έξυπνους, σπουδαγμένους, ρατσιστές,μετριοπαθείς, θεοσεβούμενους, στον σκύλο μου, που με κοιτούσε με τα μάτια του γεμάτα πάθος. Ίσως είμαστε όλοι Ένα, ίσως είμαστε όλοι αυτό το πράγμα.