Η ενωτική δύναμη του γεγονότος
Το γεγονός είναι (κάθε στιγμή) ένα. Οι ερμηνείες του μπορεί να είναι χιλιάδες. Οι αναλύσεις του, οι συγκρίσεις με αφορμή το γεγονός, άπειρες. Το γεγονός όμως είναι πάντα ένα. Και καθώς το γεγονός είναι ένα, είναι μοναδικό, έχει την ιδιότητα να μας ενώνει. Η ιδιότητα αυτή είναι φυσική, όχι τεχνητή, η ιδιότητα αυτή λαμβάνει χώρα από μόνη της, απλώς συμβαίνει.. με το που θα μείνουμε με το γεγονός, ερχόμαστε κοντά, γινόμαστε ένα. H ανάλυση, η σύγκριση, η ερμηνεία αντιθέτως γεννούν διαφορετικές απόψεις, πεποιθήσεις, πίστεις που μας χωρίζουν.
Ας δούμε το παράδειγμα του Σχολείου. Το Σχολείο βοηθάει τα παιδιά να προσαρμοστούν σε μια κοινωνία άρρωστη (εννοώντας βίαιη, σκληρή), με ένα νοσηρό τρόπο (που γεννάει καινούρια βία) . Αυτό είναι ένα γεγονός. Πως μπορούν να αντιπαρατεθούν δύο άνθρωποι, όταν μείνουν με αυτό; Δεν υπάρχει τρόπος!
Αν όμως αναλύσεις το γεγονός μπορεί να υποθέσεις ότι ο τρόπος του σχολείου δεν είναι πολύ νοσηρός και ότι υπάρχουν άλλοι τρόποι πιο νοσηροί, όπως πχ η πιθανότητα να μπλεχτεί το παιδί με ναρκωτικά. ή με συμμορίες ή να εκπαιδευτεί στο σπίτι. Ή το αντίθετο.
Η ανάλυση γεννάει απόψεις όπως “προτιμω το σχολείο παρά να καταντήσει το παιδί μου ναρκομανής ή ακοινώνητος” ή “δεν θέλω το παιδί μου να πατήσει στο σχολείο, θα το εισάγω στον θαυμαστό κόσμο της αποσχολειοποίησης” κοκ. Αν οι απόψεις δεν ταυτίζονται κατά σύμπτωση, τότε μοιραία θα υπάρξει διαίρεση, χωριστότητα και σύγκρουση, βία!