Η επίγνωση της ταύτιση vol. 2
0
0
(συνέχεια από το προηγούμενο) ..έτσι λοιπόν, κάποιος απολαμβάνει ένα ωραίο φαγητό.. υπάρχει η αίσθηση της απόλαυσης, και σχεδόν αμέσως ξεπηδάει η σκέψη “η απόλαυση είναι δική μου”. Όσο η απόλαυση απλώς ήταν, δεν υπήρχε ταραχή, αγωνία, λαχτάρα για διατήρησή της, μεγένθυσή της.
Με την πυροδότηση αυτής της σκέψης (“η απόλαυση είναι δική μου”) ξεπηδάει ο χειριστής, ο ελεγκτής, αυτός που αγωνιά, αυτός που θέλει να χειριστεί την Ζωή ώστε να διαρκέσει και άλλο η απόλαυση. Αυτός είναι που εκβιάζει καταστάσεις, ώστε να μεγενθύνει την απόλαυση, να μην την χάσει!
Αντίστοιχα, όταν συμβαίνει κάτι επώδυνο, όπως μια αίσθηση φόβου, η σκέψη “ο φόβος είναι δικός μου” γεννάει τον ελεγκτή, τον χειριστή, αυτόν που θέλει να ξεφορτωθεί το φόβου του, και εκβιάζει τα πράγματα ώστε να του ξεφύγει.
Ομοίως η ταύτιση με το σώμα, η σκέψη “το σώμα είναι δικό μου”, γεννάει το φόβο του θανάτου, καθώς ξεπηδούν σκέψεις όπως “κάποια στιγμή γεννήθηκα και κάποια στιγμή θα πεθάνω” και ολόκληρη η ζωή κυβερνιέται (συνειδητά ή υποσυνείδητα) από αυτό τον φόβο του θανάτου.
