Η ουδετερότητα της σκέψης
0
0
H σκέψη ειναι ουδέτερη, δεν ειναι καλη ή κακή. Μπορει να προσπαθησει να μιμηθει την Επίγνωση, μπορεί να καμώνεται ότι φτιάχνει ύλη, σώμα, προσωπικότητες, ολοκληρες ευφάνταστες ιστορίες για την ανθρωπότητα, για την ιστορία του κόσμου, για τον θέο, για το νόημα της ζωής κλπ αλλά δεν το κάνει με κακό σκοπό. Ούτε με καλό σκοπό. Απλώς το κάνει, για τη χαρά του παιχνιδιού. Όπως ακριβώς η γερακίνα κάνει παιχνίδια στον ουρανό.
Κάθε δήλωση/ιδέα όπως “αρνήσου τη σκέψη” “μην πιστεύεις την σκέψη” “η σκέψη είναι πονηρή”, “μη γίνεσαι έρμαιο της σκέψης”, “πρέπει να κάνεις τη σκέψη να σιωπήσει” “δεν είσαι οι σκέψεις σου”, έχει νόημα μόνο ως άρνηση των παραπάνω ιδεών, όχι ως υιοθέτηση των αντίθετων ιδεών..
Αν δλδ αντισταθείς στην ιδέα “είσαι οι σκέψεις σου” και υιοθετήσεις την ιδέα “δεν είσαι οι σκέψεις σου” είσαι ακριβώς στο ίδιο σημείο, μπερδεμένος (ποιος;), συγχυσμένος (ποιος;).
Οι λέξεις δεν έχουν τίποτα ιερό στο περιεχόμενό τους. Ούτε τίποτα το ανίερο
