
Η Πρώτη Βόλτα
Πριν από 2 βδομάδες πήγα μαζί με τα παιδια του Νηπιαγωγείου της Συκιάδας στο Δασάκι Θόλος, κοντά στο Παντουκιός. Με κάλεσε η Νηπιαγωγός Φρόσω και χάρηκα πάρα πολύ!
Αρχικά βρεθήκαμε στο σημείο αναχώρησης, αμέσως έξω από το Δασάκι! Συστηθήκαμε και μπήκαμε στο Δασάκι. Από εκείνη τη στιγμή, με χαρά είδα ότι η Φρόσω ήταν πρόθυμη να μην ακολουθηθεί κάποιο συγκεκριμένο πρόγραμμα, ακόμη και αν είχε κάποιες ιδέες για το πως θα μπορούσαμε να περάσουμε τη μέρα!
Κατά κύριο λόγο ασχοληθήκαμε με το κυνήγι του κακού Λύκου. Ο κακός Λύκος πολύ μας απασχόλησε! Τον ψάξαμε, βρήκαμε το σπίτι του που ειχε γκρεμίσει και κάποια στιγμή τον βρήκαμε βολικό και αποφασίσαμε να τον μαγειρέψουμε. Χρησιμοποίησαμε τα πιο εκλεπτυσμένα μπαχαρικά που κυκλοφορούν στην αγορά, όπως ρίγανη, πιπέρη, κύμινο, προσθέσαμε καροτάκια και πιπεριές ενώ ξεθεωθήκαμε να ανακατεύουμε τον βραστό μας λυκάκο στην κατσαρόλα!
Τότε η Φρόσω μεταμορφώθηκε σε μάγισσα! Γιατί φύτρωσαν στα δάχτυλά της κάτι τεράστια νύχια (από φλοιο πεύκων) και άρχισε να κυνηγά τα παιδάκια συμπεριλαμβανομένου του γράφοντος. Αλλά όσο τα παιδιά ήταν σε επαφή με κάποιο δένδρο δεν κινδύνευαν από αυτήν.. κάποια στιγμή αποφασίσαμε με πολύ στρατηγικό τρόπο να της την πέσουμε όλοι μαζί οπότε την πετάξαμε στο μπουντρούμι που προόριζε για εμάς.
Φτιάξαμε με υλικά του δάσους διάφορα έργα τέχνης. αράξαμε σε μεγάλα σεντονια για να φάμε και να ξεκουραστούμε, παίξαμε το παραμύθι με το λύκο και τα 3 γουρουνάκια, κάναμε ασκήσεις ισσοροπίας σε δοκό, ασκήσεις στόχευσης κλπ.
Το πιο ενδιαφέρον, αν με ρωτάτε, είναι η άμεση σχέση που υπήρξε από την πρώτη στιγμή με τα παιδιά. Ο γράφων δεν έκανε την παραμικρή σκέψη το προηγούμενο βράδυ ή κατά τη διάρκεια της εκδρομής για το πως να περάσει την ώρα του με τα παιδιά, δεν προσπάθησε να υπηρετήσει το ρόλο του γνώστη του δάσους (πως θα μπορούσε, αφού δεν έχει ιδέα), ούτε το ρόλο του μεγάλου. Κάπως ετσι φαίνεται να εκμηδενίστηκε η απόσταση μεταξύ μας, ίσως γιατί και τα παιδιά δεν οχυρώθηκαν πίσω από κάποιο άλλο ρόλο (πχ του παιδιού). Και κάπως έτσι η όλη εμπειρία, δεν ήταν τίποτα άλλο από παιχνίδι!
Δεν μπορώ να θυμηθώ άλλη φορά που να με κοίταξαν στα μάτια τόσα πολλά πλάσματα, ή να πήρα τόσα χαμόγελα και τόσες πολλές αγκαλιές και αν και πολλά μπορεί να επικαλεστεί κάποιος για να εξηγήσει αυτά τα γεγονότα, θα προτιμούσα απλώς να μείνω σε αυτά τα γεγονότα.