
Ο φόβος και το περιεχόμενό του
Υπάρχει φόβος μην χάσω τη δουλειά μου, τη γυναίκα μου, φόβος των γηρατειών, φόβος μην μείνω μόνος, φόβος για τους μετανάστες, φόβος για τους αστυνόμους κλπ. Κάθε μικρούλης φόβος έχει το περιεχόμενό του. Αλλά όλοι οι φόβοι έχουν μια κοινή, όμοια κίνηση, μια κοινή αίσθηση, μια κοινή ενέργεια.
Συνήθως ασχολούμαστε με το περιεχόμενο του φόβου. Όταν ασχολούμαστε με το περιεχόμενο του φόβου, ο νους έχει μπόλικη τροφή για να παίξει και μοιραία μπαίνει σε ενα λαβύρινθο σκέψεων πολύ επώδυνο. Αν φοβάμαι μην χάσω τη δουλειά μου, θα σκεφτώ πως θα γίνω πιο αρεστός στο αφεντικό, πως θα εξασφαλιστώ αν τα πράγματα στραβώσουν, θα θυμώσω με τη γυναίκα μου που δεν φέρνει και εκείνη αρκετά χρήματα στο σπίτι κλπ.
Τι συμβαίνει όμως αν αδιαφορήσω για το περιεχόμενο του κάθε φόβου και μείνω με την κίνηση, αυτή καθεαυτή; Με το γεγονός του φόβου, σαν αίσθηση αποκομμένη τελείως από το περιεχόμενο του κάθε συγκεκριμένου φόβου; Τότε ο νους ξεμένει από τροφή. Δεν μπορεί να κάνει τίποτα με αυτή την αίσθηση του φόβου, δεν μπορεί να παίξει, δεν μπορεί να φανταστεί πράγματα, να υπολογίσει, να συγκρίνει, να αναλύσει, να κρίνει, να θυμώσει, να δικαιολογήσει.
Και τότε αβίαστα, φυσικά ο φόβος σβήνει! Τώρα στη θέση του φόβου βάλε οτιδήποτε!