Οικειότητα
Χρονιάρες μέρες, παραμονή πρωτοχρονιάς και θέλω να δηλώσω ότι η οικειότητα που ξέρουμε είναι μια τεχνητή οικειότητα. Η οικειότητα που γνωρίζουμε είναι σφυρηλατημένη μέσα στο χρόνο, μέσα από εμπειρίες που χτίζουν μια σχετική εμπιστοσύνη. Η οικειότητα που γνωρίζουμε έχει αιτία, έχει βάσεις, είναι αναμενόμενη, πηγαίνει μαζί με την κλειστότητα σε σχέση με εκείνους που δεν εμπιστευόμαστε. Η οικειότητα που γνωρίζουμε κρύβει (ουφ, ας το παραδεχτούμε) μια βαρεμάρα, δεν μπορεί να σε εκπλήξει. Κρύβει αναμενόμενες αγκαλιές και παρηγοριές, συμβουλές και κριτικές! Κρύβει υποχρεώσεις και δικαιώματα.
Και ξαφνικά Αυτή μπαίνει σε αυτή την καφετέρια που βγήκε από προηγούμενο αιώνα και σε πλησιάζει και σε κοιτάζει με νόημα. Και φτάνοντας δίπλα σου κυρτώνει την πλάτη της. Την αγγίζεις ανεπαίσθητα. Σου κάνει σήμα ότι της άρεσε. Την αγγίζεις παραπάνω, σχεδόν την χαϊδεύεις. Χαϊδεύεις το πηγούνι της, τον αυχένα της.. δεν φεύγει, είναι ξεκάθαρο ότι δεν έχει την παραμικρή αναστολή. Τρίβεται διακριτικά στο πόδι σου. Την αγγίζεις απαλά στο σβέρκο, αφού πρώτα την προετοιμάσεις γι αυτό που θα κάνεις και την σηκώνεις. Δεν αντιδρά. Στρογγυλοκάθεται πάνω στα πόδια σου, λίγες κινήσεις για να βρει την αληθινή βολή της και αρχίζει να ανοιγοκλείνει τις πατούσες της. Κλείνει τα μάτια της. Δεν φοβάται τίποτα. Απολαμβάνει αυτή, απολαμβάνω και εγώ! Γουργουρ αυτή, σκάω στα γέλια εγώ. Τεντώνεται, γυρίζει ανάσκελα, μοιάζει σαν να είναι κάπως κοιλαρού, τεντώνει το πίσω πόδι άπειρα πολύ, τι τεραστια πόδια που έχει, τελικά, τεντώνει οοολο τον κορμό και μοιάζει τόσο μακριά, σχεδόν ατελείωτη. Τι ομορφιά είναι τούτη, σκέφτομαι! Ανοίγει νωχελικά τα μάτια της, με κοιτάζει. Την κοιτάζω και εγώ. Δεν χρειάζεται να κάνω κάτι, υποθέτω, οπότε κάνω ό,τι θέλω, αλλά με τρυφεράδα! Το γουργουρητό μεγαλώνει.
Και ξαφνικά, σηκώνεται, κυρτώνει την πλάτη της, κάνει ένα άλμα και φεύγει! Και όμως, δεν με πληγώνει που με παράτησε, είμαι πολύ χαρούμενος που με άφησε έτσι, τελείως απρόβλεπτα, χωρίς κανένα δισταγμό, ακέραιη, ολοκληρωτικά δοσμένη στην παρόρμηση της στιγμής.
Μην γελιέστε ότι αυτή η αδαμάντινη οικειότητα είναι προνόμιο μεταξύ αγνώστων, ότι δεν μπορεί να λάβει χώρα μεταξύ παιδιών και γονιών, μεταξυ αδερφών, μεταξύ εραστών, μεταξύ συζύγων. Είναι προσβάσιμη σε όλους άνευ όρων και δεν ειναι προσωπική, δεν μπορείς και δεν χρειάζεται να καλλιεργήσεις την ικανότητα για αυτού του είδους την οικειότητα.
ΥΓ: Όποιος βρει την ακριβή στιγμή όπου το 2019 δίνει τη θέση του στο 2020 θα του ευχηθώ ολόψυχα Καλή Χρονιά