
Αντί Προλόγου – Τα όρια της σκέψης
Γεια χαρά. Είμαι ο Jorge Kapa, αλλά το όνομα και γενικότερα ο γράφων δεν έχουν πολλή σημασία. Για 10 χρόνια περίπου έγραφα στο http://www.comfis.gr. Και μετά έγραψα για ένα χρόνο το http://www.meditativediaries.com και μετά αποφάσισα ότι θέλω να γράψω στα ελληνικά. Ξεκινάω αυτό το καινούριο μπλογκ με ένα πολύ όμορφο κείμενο που έγραψε ο φίλος μου ο Chan Chan (δεν τον γνωρίζετε, διότι δεν είναι κάποιος γνωστός). Με συγκίνησε πολύ με πόσο γλυκό και απλό τρόπο κοίταξε τους περιορισμούς της σκέψης. Πολύ ομορφιά..
Όταν ξεκινάς να κοιτάς μέσα σου δεν υπάρχει τέλος. Ο σκεπτόμενος είναι η σκέψη. Και τότε πρέπει να ρωτήσεις από που έρχεται η σκέψη. Διαπιστώνουμε ότι έχουμε κληρονομήσει τη σκέψη από αυτούς που ήταν εδώ πριν από εμάς. Ο μικρούλης μωαμεθανός κληρονομεί την ισλαμική σκέψη, ο ινδός την ινδική σκέψη, ο δυτικός την δυτική σκέψη. Αποκτάμε ένα τρόπο σκέψη μόνο μέσα από την εμπειρία μας. Και καθώς η εμπειρία μας είναι περιορισμένη εκ φύσεως, αυτό επίσης σημαίνει ότι και η σκέψη μας, καθώς και κάθε άλλου, θα είναι περιορισμένη. Μπορεί να αποκτήσεις όση εμπειρία θες, αλλά το σύνολό της θα είναι πάντα περιορισμένο.
Έτσι η σκέψη θα είναι πάντοτε περιορισμένη. Και αν την χρησιμοποιούμε σε κάθε αλληλεπίδρασή μας -που το κάνουμε-, εφόσον η σκέψη είναι περιορισμένη, κάθε δράση από αυτή την περιορισμένη οπτική θα προκαλεί πάντα σύγκρουση, πληγή, πόνο. Αν τότε ο σκεπτόμενος είναι όντως η σκέψη, αυτό σημαίνει ότι ό,τι και να κάνει ο σκεπτόμενος, θα προκαλεί σύγκρουση. Και τότε υποθέτω ότι όταν κάποιος δει πραγματικά ότι ό,τι κάνει θα οδηγήσει σε σύγκρυση, η σκέψη φτάνει σε ένα τέλος, ή αναγνωρίζει τη θέση της.. που ίσως είναι μια κατάσταση ειρήνης.
ΥΓ: Γιατί ο σκεπτόμενος είναι η σκέψη; Θα ερευνηθεί αυτή η δήλωση σε επόμενα ποστ, αλλά αν θέλετε το συζητάμε και εδώ.