Ποιος είναι αυτός;
Βρίσκομαι σε ένα ήσυχο καφέ. Είμαι μόνος, εγώ και το προσωπικό. Το τζάκι έχει όμορφη φωτιά. Διαβάζω ένα μήνυμα στο κινητό και ταράζομαι. Αμέσως μετά ανοίγω το βιβλίο μου, αλλά το παρατάω αμέσως, γιατί θέλω να δω τι συμβαίνει με αυτή την ταραχή.. κάθομαι αναπαυτικά και περιμένω να δω τι θα γίνει.
Η σκέψη της ταραχής με επισκέπτεται μια φορά, αλλά φαίνεται να μην έχει να πει τίποτα. Με ξαναεπισκέπτεται, αλλά και πάλι δεν φαίνεται να έχει κάποιο βάθος, φαίνεται να είναι τελείως επιφανειακή, κενή. Ωστόσο περιμένω. Κοιτάζω σε διάφορα σημεία του χώρου. Το μάτι μου γυρνάει σε ένα μοβ πορτατίφ. Μετά φτάνει καθαρά στα αυτιά μου το τριζοβόλημα της φωτιάς. Στη συνέχεια στρέφω το βλέμμα μου σε ένα τοίχο, στα νερά του ξύλου στο τραπέζι μπροστά μου, μετά το μάτι μου γυρνάει στην φλόγα, στο παιχνίδι της. Ζωηρό, παιχνιδιάρικο το βλέμμα γυρνοβολάει το χώρο. Και η έκπληξη όλο και μεγαλώνει, κάθε επόμενη στιγμή κρύβει κάτι απρόβλεπτο. Τι θα συμβεί άραγε την αμέσως επόμενη; Και γεννιέται ένα ερώτημα που σιγά σιγά με συνεπαίρνει, με κατακλύζει!
Ποιος είναι αυτός που αποφάσισε να στραφεί το βλέμμα στο πορτατίφ; Ποιος απόλαυσε τις φλόγες της φωτιάς; Ποιος άκουσε τις κουβεντούλες του προσωπικού; Σίγουρα δεν είμαι Εγώ. Εγώ δεν έκανα τίποτα, Εγώ απλά κάθισα αναπαυτικά και περίμενα! Ποιος είναι αυτός; Ποιος είναι;; Τι είναι;
Είναι πολύ όμορφο, μυστηριώδες, ιερό. Ποιος είναι αυτός;