
H αυταπάτη της σεξουαλικής ταυτότητας
Αφορμή για τούτο το ημερολόγιο είναι κάποιες δημοσιεύσεις μιας κυρίας στο Facebook η οποία ήταν θυμωμένη με μια επίθεση που της έγινε, σε σχέση με το θέμα της σεξουαλικής ταυτότητας. Η κυρία αυτή δήλωνε bi και ακουγόταν θυμωμένη, αναστατωμένη ή κάτι τέτοιο. Κατά καιρούς έχω ξανασυναντήσει πολλές τέτοιες δημοσιεύσεις θιγμένων, ενοχλημένων, θυμωμένων, αγανακτισμένων, από όλες τις πλευρές (όλα τα φύλα). Κατά καιρούς οι άνθρωποι έχουν υποφέρει πάρα πολύ με το θέμα της σεξουαλικής ταυτότητας. Θυμώνουν, επαναστατούν, μαλώνουν, διεκδικούν. Γενικώς το θέμα της σεξουαλικής ταυτότητας είναι πηγή μεγάλου καβγά, ειρωνείας, ενόχλησης, σύγκρουσης. Αυτό είναι ένα γεγονός, όχι μια φαντασία του γράφοντα.
Μου ήρθε λοιπόν στο κεφάλι, διαβάζοντας την ανάρτησή της, η έμπνευση (insight) για το τι θα συνέβαινε αν γινόταν αντιληπτό ότι όλες αυτές οι σεξουαλικές ταυτότητες/ετικέτες είναι ένα λεκτικό δημιούργημα της ανθρώπινης σκέψης. Ένα αρσενικό γατούλη που νιώθει έλξη για να ένα άλλο αρσενικό γατούλη, δεν έχει βάλει στον εαυτό του την ταμπέλα “ομοφυλόφιλος” ή “bi” (πως να την βάλει, αφού δεν χρησιμοποιεί καν λέξεις και οι ταμπέλες αυτές είναι λεκτικές) ούτε θα ξεκινήσει αγώνες για τον σεξουαλικό του αυτοπροσδιορισμό.
Αν ξαφνικά γίνει αντιληπτό ότι δεν είμαστε τίποτα, ότι δεν είμαστε ετικέτες όπως ετεροφυλόφιλοι, transgender ή ομοφυλόφιλοι, τι θα συνέβαινε; Μπορεί να με ελκύει το ίδιο φύλο ή κάποιο άλλο φύλο αλλά αυτό δεν μου δίνει κάποια συγκεκριμένη ταυτότητα. Μόνο μέσα από τη σκέψη, όλη αυτή η κατηγοριοποίηση, η ταξινόμηση θα πάρει σάρκα και οστά. Και αυτή η ταξινόμηση ξεκινάει την διαίρεση, τη σύγκρουση, τον καβγά, την ειρωνεία. Είναι η αίσθηση της ταυτότητας, ότι ανήκω σε μια ομάδα ανθρώπων (κάτι που μου δίνει μια σχετική ασφάλεια) που έχουν μια συγκεκριμένη σεξουαλική προτίμηση και άρα διαχωρίζομαι, διαφέρω από τους ανθρώπους που έχουν μια άλλη σεξουαλική προτίμηση. Και αμέσως δημιουργείται, ως προς αυτό το θέμα, μια απόσταση μεταξύ μας. Η απόσταση, η διαίρεση, όσο ανοιχτόμυαλος και αν προσπαθήσω να είμαι, θα φέρει σύγκρουση, επιφανειακή ή εσωτερική, διακριτική ή κραυγαλέα.
Η φύση δεν είναι κάποια παγιωμένα κουτάκια. Τα πράγματα είναι τελείως ρευστά, τελείως δυναμικά. Στην φύση βρίσκονται διάφορα πλάσματα. Πολλά από αυτά αρέσκονται στο σεξ. Οι προτιμήσεις τους, κάθε στιγμή, μπορεί να είναι ίδιες με τις προτιμήσεις κάποια άλλη στιγμή. Ή μπορεί και να αλλάζουν. Δεν υπάρχει διάκριση σε φυσικές και αφύσικες συμπεριφορές, μια και το πεδίο που όλες οι συμπεριφορές (μερικές εκ των οποίων έχουν κατηγοριοποιηθεί ως “αφύσικες”) συμβαίνουν, είναι η ίδια η φύση. Ακόμη και μια προτίμηση στην ομοφυλοφιλία (ή ετεροφυλοφιλία ή αμφιφυλοφιλία κοκ) που μπορεί να έχει προκληθεί από μια κοινωνική επίδραση, έλαβε χώρα μέσα στην κοινωνία, που αποτελεί κομμάτι της φύσης. Είναι ακόμη μια έκφανση της πολικότητας/διαιρετικότητας της σκέψης η κατηγοριοποίηση σε φυσικό και αφύσικο.
Υπάρχει χώρος για καβγάδες, αντιμαχίες, διεκδικήσεις δικαιωμάτων, απαιτήσεις για περιορισμό της σεξουαλικής συμπεριφοράς λόγω προσβολής της δημοσίας αιδούς, αν καταστραφούν όλα τα πρότυπα, όλες οι ταξινομήσεις, όλες οι σεξουαλικές ταυτότητες, όλες οι πεποιθήσεις για το τι είναι φυσικό και τι αφύσικο κοκ; Εδώ δεν επικοινωνείται η ελπίδα ότι όλα αυτά θα καταστραφούν.. εδώ επικοινωνείται η ερώτηση: μπορώ να έχω επίγνωση του ψευδούς της σεξουαλικής ταυτότητας, τη στιγμή που έχω ταυτιστεί με αυτή;