Σχολείο Δάσους part I
Σήμερις έκανα βόλτα σε ένα δασάκι που βρίσκεται μέσα στην πόλη της Χίου. Το λένε Δασάκι της Βοήθειας και αφού το περπάτησα όλο (δεν πήρε πάνω από μια ώρα), βρέθηκα σε κατάσταση άφατης ευδαιμονίας. Κάποιος θα αναρωτιόταν γιατί τα παιδιά μας δεν περνούν πολύ χρόνο σε ένα δασάκι σαν αυτό.
Γιατί δεν συνδέονται καθόλου με τη φύση; Γιατί στέκονται ακίνητοι μπροστά από μια οθόνη, γιατί τρέχουν από το ένα φροντιστήριο στο άλλο, ή προσπαθούν να αποστηθίσουν τόνους γνώσεις κλεισμένοι σε ένα δωμάτιο. Γιατί βρίσκονται σε στενάχωρους, πολύβουους χώρους διασκέδασης κάνοντας παρέα με τα κινητά τους τηλέφωνα; Γιατί περνούν περίπου το μισό της ημέρας τους σε ένα κλειστό χώρο με μια τσιμεντένια αυλή, υπομένοντας μια εξουθενωτική, χωρίς ίχνος ζωτικότητας, διαδικασίας συσσώρευσης κάποιων γνώσεων; Γιατί το παιχνίδι περιορίζεται σε αυτή την τσιμεντένια αυλή, όντας μια μικροσκοπική ανάπαυλα μεταξύ μαθημάτων;
Κάποιος που ενδιαφέρεται, όχι που ενδιαφέρεται για τα δικά του παιδιά, αλλά κάποιος που ενδιαφέρεται γενικά για τον άνθρωπο, για όλα τα παιδιά, ίσως θα ήταν εύλογο να αναρωτηθεί όλες αυτές τις ερωτήσεις.
Το περπάτημα στο δάσος έχει πολλές λιχουδιές να προσφέρει στον περιπατητή. Χρώματα, ήχοι, μυρωδιές, ένας οργασμός ζωντάνιας εξελίσσεται μπροστά του. Είναι συγκλονιστική η τέρψη από το περπάτημα πάνω στα φρύγανα, από την μυρωδιά του ρετσινιού στα ρουθούνια. Τα χρώματα είναι τόσο έντονα, που κανένα πλαστικό χρώμα κανενός νηπιαγωγείου ή σχολείου δεν μπορεί να τα ξεπεράσει. Ξαφνικά σωπαίνεις και ακούς τα φύλλα να θροϊζουν, τα τζιτζίκια να γεμίζουν τον αέρα με το θόρυβο από την μεμβράνη στο θώρακά τους, διάφορα πτηνά να κελαηδούν, τον αέρα να πεταρίζει γύρω από τους κορμούς των δένδρων. Και ανοίγεις το βλέμμα σου διάπλατα και η ζωγραφιά που ξεδιπλώνεται μπροστά σου είναι η πιο όμορφη που έχεις αντικρίσει ποτέ σου.
Στο δάσος το παιδί μπορεί να παίξει κρυφτό ή κυνηγητό. Μπορεί να ζωγραφίσει εμπνευσμένο από τη φύση. Μπορεί να καθαρίσει τα μονοπάτια, να φυτέψει τα αγαπημένα του δενδράκια. Μπορεί να κάνει βόλτες, να παρατηρήσει τα ζωάκια του δάσους χωρίς να τα πειράξει. Μπορεί να ανάψει μια φωτιά, τηρώντας μερικά στοιχειώδη μέτρα ασφάλειας ώστε να απολαύσει τη ζέστη της, σε μια παγωμένη μέρα.. μπορεί να απολαύσει τη δροσιά από την σκιά των φύλλων και των κορμών, σε ένα καυτό καλοκαιρινό πρωινό. Να ξεδιψάσει τη δίψα του με γάργαρο νεράκι. Να σιωπήσει για λίγο ώστε να αφουγκραστεί το δάσος. Να γυμναστεί πάνω στα φρύγανα. Μπορεί να βρει καταφύγιο κάτω από ένα κιόσκι, μια βροχερή ημέρα. Υπάρχουν χιλιάδες πράγματα που μπορούν να συμβούν σε αυτό το ζωντανό περιβάλλον…
.. η συνέχεια στο επόμενο..