Η τυχαιότητα και η αιτιότητα
0
0
Τα κονσέπτ, οι ιδέες, οι πεποιθήσεις, εμποδίζουν τη Ζωή. Μόλις πριν λίγο εμφανίστηκε στο κεφάλι μου (ή δεν ξέρω που) ότι η πίστη στην αιτιότητα (αιτία/αποτελεσμα) εμποδίζει την αυθεντικότητα και τον αυθορμητισμό. Η πίστη στην τυχαιότητα καταστρέφει την υπευθυνότητα. Η πίστη στην ιδέα ότι “είναι στη φύση, είναι φυσικό, τα πράγματα να γίνονται κάπως” καταστρέφει την ζωντάνια, την αθωότητα, την παιδικότητα.
Πιστεύοντας στην αιτιότητα, θέλω για κάθετι που κάνω να υπάρχει κάποιο “λογικό” αποτέλεσμα. Πιστεύοντας στην τυχαιότητα, δέχομαι ότι ό,τι και να κάνω, ό,τι και να γίνει, τα πράγματα θα εξελιχθούν με κάποιο τυχαίο, απρόβλεπτο τρόπο, οπότε γιατί να νοιάζομαι καν. Πιστεύοντας ότι κάτι “είναι φυσικό να συμβαίνει έτσι” αποδέχομαι ψυχολογικά κάθετι, τις εμμονές, τις εξαρτήσεις, τους φόβους, την σκληρότητα, τον ανταγωνισμό, την βία. Πως να υπάρξει ζωντάνια;
Είναι δυνατόν να παρατηρηθούν όλα αυτά τα κόνσεπτ σε δράση;
