Το Κουτί
0
0
Πότε η υιοθέτηση μιας πεποίθησης, πίστης, ιδέας, ιδανικού, κοσμοθεωρίας, δεν θα φέρει αληθινή ηρεμία διότι όταν υιοθετείς μια πεποίθηση δεν ξέρεις ποτέ ότι αυτή η πεποίθηση περιγράφει αυτό που όντως συμβαίνει. Απλώς πιστεύεις ότι έτσι συμβαίνει. Και μαζί της έρχεται και η μια άλλη πεποίθηση, μια άλλη ιδέα, ότι ίσως να κάνεις λάθος και να μην συμβαίνει έτσι. Έτσι η ανακούφιση που προσφέρει μια πεποίθηση είναι τόσο περισσότερο δυνατή όσο περισσότερο πιστεύεις ότι η αυτή είναι αληθινή. Και μαζί με την ανακούφιση έρχεται και η αμφιβολία, η αγωνία, μήπως η πεποίθησή σου είναι λανθασμένη. Όσο πιο δυνατή είναι η πίστη σου τόσο πιο δυνατή θα είναι και η αγωνία σου μήπως κάνεις λάθος.
Μπορείς να ξέρεις κάτι μόνο αν είναι άμεση, αγνή (ανόθευτη από τις προβολές της σκέψης) εμπειρία σου. Σε αυτή την περίπτωση γνωρίζεις, δεν πιστεύεις, δεν πρόκειται για μια άποψη, για μια πεποίθηση. Και δεν υπάρχει χώρος για την παραμικρή αγωνία.
Σαν να βρίσκεσαι μπροστά από ένα κουτί.. πριν ανοίξεις το κουτί πιστεύεις ότι έχει μέσα ένα πολύτιμο πετράδι.. το πιστεύεις έντονα, η καρδιά σου πάει να σπάσει, αγωνιάς αν είναι όντως έτσι. Όταν ανοίξεις το κουτί βλέπεις ότι έχει .. ένα πορτοκάλι. Αρχικά σε κατακλύζει η απογοήτευση γιατί πίστευες τόσο βαθιά ότι εκεί υπήρχε ένα πολύτιμο πετράδι. Τώρα όμως ξέρεις.. τώρα γνωρίζεις ότι υπάρχει απλώς ένα πορτοκάλι. Η απογοήτευση δίνει τη θέση της στην ηρεμία, στην απόλυτη βεβαιότητα, στην γαλήνη, στην ειρήνη και κάπου εκεί αναδύεται μια ομορφιά που δεν περίμενες ότι θα βρεις ποτέ σε ένα ταπεινό πορτοκάλι.
