
Τι είναι η Ζωή;
Δεν κοιτάζουμε καν τους ανθρώπους, δεν βλέπουμε το δένδρο μπροστά μας, δεν ακούμε καν κάποιον που μας μιλάει, δεν γευόμαστε αυτό που τρώμε.
Μας είναι τελείως αδιάφορο να κοιτάξουμε το οικείο πρόσωπο που είναι αυτή τη στιγμή απέναντί μας, γιατί στο κεφάλι μας κυριαρχεί η εικόνα που έχουμε γι αυτόν, από το παρελθόν και αυτή πια είναι τόσο βαρετή.
Δεν κοιτάζουμε το δένδρο γιατί είμαστε βυθισμένοι στις αγωνίες για το αύριο και στην απογοήτευση ή την ικανοποίηση που μας προσέφερε το χτες και ότι εξελίσσεται μπροστά μας γίνεται αόρατο. Δεν ακούμε αυτόν που μιλάει γιατί αμέσως σπεύδουμε να μεταφράσουμε, να κρίνουμε, να διαφωνήσουμε ή να συμφωνήσουμε, ανάλογα με την εμπειρία μας, με ό,τι λέει. Δεν γευόμαστε αυτό που τρώμε διότι είμαστε απορροφημένοι στην λαγνεία της βουλιμίας.
Και όλο αυτό το λέμε Ζωή;