To ψέμα του υλισμού
0
0
Κάθομαι αναπαυτικά και εστιάζω στο κεφάλι μου.. αρχικά στα μάτια μου.. νιώθω μια αίσθηση μουδιάσματος.. στρέφω στη συνέχεια την προσοχή μου στα αυτιά μου, στο λαιμο μου.. συναντώ παρόμοιες αισθήσεις.. τελικά όλη η εμπειρία από το κεφάλι μου είναι αυτή.. αισθήσεις.. δεν έχω καμία εμπειρία ότι το κεφάλι ειναι φτιαγμένο από ύλη! Προχωράω στο υπόλοιπο σώμα μου και διαπιστώνω ότι δεν είναι τίποτα παραπάνω από εμπειρία αισθήσεων(πόνος, κνησμός, στρες, μουδιασμα, τσιμπήμα).. πίστευα ότι το σώμα μου είναι το υποκειμενο όλων των εμπειριών μου (εγώ είμαι το σώμα μου) και ότι είναι φτιαγμένο από ύλη, αλλά αυτό δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα..
.. μετά στρέφομαι στον εξωτερικό κόσμο.. νόμιζα ότι απαρτίζεται από αντικείμενα φτιαγμένα από ύλη.. παρατηρώ και ανακαλύπτω όμως οτι η εμπειρία μου από τον “εξωτερικό” κόσμο ειναι εμπειρία αισθήσεων (όσφρηση, αφή, ακοή, όραση, γεύση). Δεν εμπειρώμαι πουθενά κάτι τέτοιο όπως “Ύλη”, ούτε κάτι τέτοιο όπως ότι το ο κόσμος είναι κάτι “εξωτερικό” και το σώμα κάτι “εσωτερικό”, δικό μου.
Τα πάντα είναι εμπειρία που βιώνεται.. εμπειρία συναισθημάτων, σκέψεων, αισθήσεων του σώματος και του “εξωτερικού” κόσμου. Φτάνοντας σε αυτό το σημείο, γνωρίζοντας οτι αυτό που βιώνεται είναι εμπειρία αισθήσεων/σκέψεων/συναισθημάτων έρχεται μοιραία, επιτακτικά η ερώτηση “Ποιος έχει αυτή την εμπειρία”; Σίγουρα δεν είναι το σώμα, διότι το σώμα είναι το ίδιο μια εμπειρία.. σίγουρα δεν είναι ο εγκέφαλος, διότι και αυτός είναι μια εμπειρία. Τότε ΠΟΙΟΣ στο καλό έχει όλες αυτές τις εμπειρίες;
