Westworld
0
0
Το Westworld είναι μια σειρά επιστημονικής φαντασίας. Σε αυτήν οι άνθρωποι φτιάχνουν robot που προσομοιάζουν ανθρώπους. Αρχικά φτιάχνουν robot με απλές επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές βασισμένες σε συγκεκριμένες οδηγίες, αλλά στη συνέχεια αυτά τα robot γίνονται πιο εκλεπτυσμένα γιατί φτιάχνονται κατά τέτοιο τρόπο ώστε να να συγκεντρώνουν πληροφορίες από τις οποίες γίνεται εφικτό να τροποποιούν την συμπεριφορά τους (το λένε και “τεχνητή νοημοσύνη”)!
Στο τέλος της πρώτης σεζόν τα ερωτήματα κατά πόσο διαφέρει ένα τέτοιο ρομπότ από τον άνθρωπο μας φέρνουν σε οριακό σημείο διότι αν είμαστε ψύχραιμοι, προσεκτικοί, θα ανακαλύψουμε ότι μάλλον δεν υπάρχει καμία ουσιαστικη διαφορά μεταξύ ενός ρομπότ με ικανότητα συλλογής πληροφοριών και τροποποιημένων, μεταβαλλόμενων συμπεριφορών (βασισμένες σε αυτές τις πληροφορίες) και του ανθρώπινου σώματος/μυαλού. Και το ανθρώπινο σώμα είναι μια πολύ πολύπλοκη μηχανή που κουβαλάει ένα τεράστιο πλήθος δεδομένων, πληροφοριών που έχουν καταχωρηθεί σε αυτό μέσω της γενετικής μνήμης αλλά και μέσω των εμπειριών που αποκομίζει καθώς “ζει”, μέσω της εκπαίδευσης κοκ. Τα δεδομένα του παρελθόντος καθορίζουν την συμπεριφορά τόσο της μηχανής όσο και της ανθρώπινης μηχανής. Αν και αυτη η τροποποιημένη συμπεριφορά δημιουργεί μια ψευδαίσθηση ζωντάνιας, μια ψευδαίσθηση μη μηχανικότητας, και τα δύο (robot και ανθρώπινο σώμα) είναι δύο μηχανικές κατασκευές πιασμένες στον περιορισμό του παρελθόντος, της μηχανικότητας/αιτιότητας (αιτία-αποτέλεσμα).
Ως εδώ λοιπόν τα πάντα συμβαίνουν μηχανικά, χωρίς να φαίνεται ότι υπάρχει κάποιο ον με ελεύθερη βούληση, παρα μόνο το παρελθόν που μηχανικά καθορίζει τα πάντα, δημιουργώντας ποικίλες συμπεριφορές, αλλά πάντα περιορισμένες από αυτό (το παρελθόν).
Και ο αυθορμητισμός; Υπάρχει κάτι τέτοιο όπως αυθορμητισμός; Φαίνεται να συμβαίνει μερικές φορές κάτι εξαιρετικό. Φαίνεται να υπάρχει μια δράση που δεν καθορίζεται, περιορίζεται, ελέγχεται από το παρελθόν. Μια δράση που συμβαίνει εδώ και Τώρα, που γεννιέται από την άμεση επαφή, από την άμεση παρατήρηση αυτού που συμβαίνει τώρα χωρίς το παρελθόν να παίζει κανένα ρόλο. Αυτή η δράση μοιάζει να είναι έξω από τη μηχανικότητα, φαίνεται να μην περιορίζεται από τίποτα, να’ναι ελεύθερη, ζωντανή. Και αυτή η δράση αν και μπορεί να συμβεί στο σώμα δεν είναι του σώματος. Αυτή η αυθόρμητη δράση απλώς είναι.
Είναι λάθος δήλωση ότι ο Γιώργος είναι αυθόρμητος. Είναι σωστή δήλωση ότι τώρα υπάρχει αυθορμητισμός. Αυτός ο αυθορμητισμός δεν είναι δικός μου ή δικό σου, ο αυθορμητισμός απλώς είναι.
