Χρώματα
0
0
Κάποιος κοιτάζει προσεκτικά μπροστά του αυτή τη στιγμή και αυτό που αντικρίζει είναι χρώματα, μπόλικο λευκό, μικρές μαύρες γραμμούλες, μπλε προς τα πάνω. Δεν υπάρχει το “μόνιτορ”, μόνο χρώμα!
Ακούει ήχους, μοναδικούς, φρέσκους, άγνωστους, καινούριους όχι την “κόρνα του αμαξιού” ή “το θρόισμα του φύλλου”.
Νιώθει κάτι οξύ, πρωτόγνωρο, απρόβλεπτο, όχι “ζήλια”, ή “θυμό”.
Που υπάρχουν όλες αυτές οι λέξεις? Δεν φαίνονται πουθενά!
Η σκέψη δημιουργεί τον παρατηρητή (Εγώ) και η σκέψη δημιουργεί το παρατηρούμενο (οθόνη), που είναι η πεμπτουσία της διαίρεσης. Χωρίς αυτή υπάρχει μόνο η παρατήρηση (χρώματα).
