Mixin Colors
0
0
Ενώ στα ηχεία παίζει το καινούριο αριστούργημα των αδερφών Eno, Μixin Colors, σκέφτομαι τα συμβάντα της χτεσινής ημέρας. Το facebook πλημμυρίστηκε από εκδηλώσεις άγριου ενθουσιασμού για τις αποφάσεις του δικαστηρίου. Και υπήρχαν και αυτοί που απάντησαν ευφάνταστατα προς την αντίθετη κατεύθυνση “Ξέχασαν τον κορωνοϊό, να δούμε θα τον ξαναθυμηθούν την 28η”; Από το παιχνίδι δεν έλειψαν και δηλώσεις για όσους δεν βγήκαν να διαδηλώσουν (οι ασυμπτωματικοί). Οι διάφορες ομάδες προσπάθησαν να κάνουν αισθητή την παρουσία τους, άλλη από θέση ισχύος και άλλη από τη θέση του χαμένου. Ένιωσα πολύ έντονη αίσθηση ρεβανσισμού στην ατμόσφαιρα.
Όταν χαρακτήρισα τη μέρα αυτή “περιεργη” δύο φίλοι, η Κατερίνα και ο Στράτος είχαν ένσταση, διότι κατ’ αυτούς επρόκειτο για μια καλή μερα, ή ίσως για την καλύτερη μερα από την πτώση της χούντας. Νομίζω μάλιστα ότι σχεδόν ζητούσαν εξηγήσεις για αυτή μου την οπτική. Λες και ποτέ καμία οπτική στην ιστορία του κόσμου είχε μια απόλυτη εξήγηση.
Οι άνθρωποι κατά κόρον συνασπίζονται σε ψυχολογικές ομάδες. Όμως είναι δυνατόν ο (κάθε) άνθρωπος μια δεδομένη στιγμή να είναι τελείως ελεύθερος από κάθε είδους ομάδες, από τις πιο ελευθεριακές ως τις πιο φασιστικές, από τις πιο αντισυμβατικές ως τις πιο καθωσπρέπει. Ο άνθρωπος μια δεδομένη στιγμή μπορεί να είναι το φως για τον εαυτό του χωρίς να χρειάζεται κανένα δεκανίκι από κανένα ιδεολογικό χώρο. Ο άνθρωπος μπορεί απλώς να είναι.
