Τα μάτια και ο καθρέφτης

Ήρθε στην κεφάλα μια διασκεδαστικη αναλογία μόλις και θα σας την περιγράψω θέλοντας και μη!

Δεν μπορώ ποτέ να δω τα μάτια μου. Όλη μου την ζωή αν προσπαθήσω, ποτέ δεν θα μπορέσω να δω τα μάτια μου! Μπορώ μόνο να βάλω έναν καθρέφτη απέναντι στα μάτια μου και να δω το είδωλο των ματιών μου. Το είδωλο των ματιών μου δεν είναι τα ίδια μάτια μου, είναι μια ιδέα, μια εικόνα για τα μάτια μου. Δεν μπορώ να δω τα μάτια μου, δεν μπορώ να τα γνωρίσω/αντικρίσω ποτέ ως ένα αντικείμενο ξεχωριστό από μένα, μπορώ μόνο να είμαι τα μάτια μου, να τα νιώθω, να νιώθω την παρουσία τους. 

Ο Πίπος

O Πίπος έχει επιβιώσει από παραμονή μέσα σε μηχανή λεωφορείου, από επίθεση του Ζάχου και του Μικέ σε κλειστή αυλή, από πέρασμα ταξί με ιλλιγιωδη ταχύτητα από πάνω του και τώρα από πτώση από ταράτσα. Εχει ακομη 3 ζωές. Η πτώση προκάλεσε καταγμα στο πόδι του....

Το μυαλό και η ανέφικτη ασφάλειά του

– Τι πρέπει να κάνω για να νιώθω ασφαλής. Έκανα διαφορα, δεν έπιασε τίποτα μάλλον γεννιέσαι με αυτό. Γιατι δεν πιανει τιποτα?
– Γιατί εξακολουθείς να νιώθεις ανασφαλής, άραγε; Tι ειναι ολα αυτα που δοκιμαζεις?
– Αυθυποβολή, θετικές δηλώσεις, οραματισμό, κάτι με τσάκρα μου έκανε μία κοπέλα, εκλογικευση, φιλοσοφία, εργασιοθεραπεια

Η ανυπαρξία Συνέχειας

Ο κόσμος ολόκληρος κινείται στη λογική της Στατικότητας, της Συνέχειας. Πολλοί βέβαια δέχονται ότι η στατικότητα αυτή δεν είναι αιώνια, θεωρούν ότι μπορεί να κρατάει κάποια δευτερόλεπτα, κάποιες μέρες ή κάποια χρόνια και μετά συμβαίνει μεταβολή σε μια άλλη στατική κατάσταση. Ενίοτε όμως, ισχυρίζονται, ότι μπορεί μια στατική κατάσταση να διαρκέσει και μέχρι το θάνατο.

Τι γίνεται όταν κλείνουμε τα μάτια

• Δοκίμασε να κλείσεις τα μάτια σου και πες μου τι βλέπεις αν δεν το σκεφτείς καθόλου αυτό που βλέπεις.
• Βλέπω μαύρο φόντο και κάτι οριζόντιο πιο λευκό. Χμ.. αλλά αυτό είχε σκέψεις μέσα.
• Χεχε, ναι! Θες να δοκιμάσεις πάλι;
• Ωραία! Κλείνω τα μάτια.. μαύρο φόντο. Αμέσως πετάγεται η σκέψη “πιφ πάλι σκέφτομαι”. Ξαφνικά πετάγεται μια κόκκινη ζουμερή ντομάτα.

Η ομοιότητα της απογοήτευσης με την ικανοποίηση

Δεκαπενθήμερο Γουίμπλετον. Παίζει ο γερο Verdasco εναντίον του νεαρού βρετανού Kyle Edmund. Ξεκάθαρη η προτίμησή μου στο γέρικο αουτσάιντερ. Παρακολουθώ το ματς πολύ χαλαρωμένος. Και παρατηρώ κάτι απρόσμενο. Κάθε φορά που ο Verdasco κερδίζει ένα πόντο υπάρχει μια άμεση αντίδραση από το σώμα. Κάθε φορά που ο...

Η φωτογραφία

O δάσκαλος της μουσικής με βρήκε για να μου δώσει μια φωτογραφία τραβηγμένη περίπου 28 χρόνια πριν. Είναι μερικά παιδιά που παίζουν μουσική σε μια εκδήλωση στο πολιτιστικό κέντρο του νησιού! Το παιδί στα αριστερά είμαι εγώ. Είμαι εγώ; Όντως; Τι διάολο; Αυτή είναι μόνο μια θολή ανάμνηση.  Αυτό είναι όλο κι όλο αυτή η φώτο. Είμαι εγώ μια θολή ανάμνηση; Μια μορφή, πριν 28 χρόνια, που εμφανίστηκε και έσβησε. Τι σχέση έχει με μένα; Νιώθω ότι είμαι κάτι πολύ πιο ζωντανό από αυτό.

Το σκριν και η επίγνωση

Όταν βλέπεις μια ταινια στην τηλεόραση, απορροφάσαι συχνά στη δράση της ταινίας και ξεχνάς οτι, μοιραία, εξ’ορισμού, βλέπεις και το σκριν της τηλεορασης. Το αν θα γίνει μια σκέψη που θα λέει “ωχ, πως δεν το χα προσεξει, βλέπω και το σκριν, εκτός από την ταινία” δεν αλλάζει το γεγονός ότι ούτως ή άλλως βλέπεις το σκριν.

Η φύση της εμπειρίας

Κάθε στιγμή υπάρχει μια εννιαία εμπειρία. Δεν υπαρχει ενα υποσύνολο εμπειριών, κομματιασμένες υποεμπειρίες (οπτικες, ηχητικές, σκέψεις, πόνος, πείνα κλπ). Υπάρχει μόνο Μια Εννιαια Εμπειρία.