Υπαρχει μια παρεξηγηση σε σχεση με την άμεση εμπειρία μας που μπορούμε εύκολα να ξεκαθαρίσουμε!
Όταν βλέπουμε ένα δένδρο, υπάρχει μια οπτική αίσθηση. Το μόνο που βιώνουμε είναι μια οπτική αίσθηση και όχι ένα αντικείμενο το οποίο γίνεται αντιληπτό από αυτή την αίσθηση.
Υπάρχει αυτό το γνωστο, κάπως αστείο ζεν ρητό που λέει “Πριν κάποιος μελετήσει το Ζεν, τα βουνα είναι βουνά και οι ποταμοί είναι ποταμοί. Μετά από μια πρώτη επαφή με την αλήθεια του Ζεν, τα βουνά δεν είναι πια βουνά και οι ποταμοί δεν είναι πια ποταμοί. Μετά τη φώτιση τα βουνά είναι και πάλι βουνά και οι ποταμοί, είναι ξανά ποταμοί”
Χρονιάρες μέρες, παραμονή πρωτοχρονιάς και θέλω να δηλώσω ότι η οικειότητα που ξέρουμε είναι μια τεχνητή οικειότητα. Η οικειότητα που γνωρίζουμε είναι σφυρηλατημένη μέσα στο χρόνο, μέσα από εμπειρίες που χτίζουν μια σχετική εμπιστοσύνη. Η οικειότητα που γνωρίζουμε έχει αιτία, έχει βάσεις, είναι αναμενόμενη, πηγαίνει μαζί με την κλειστότητα σε σχέση με εκείνους που δεν εμπιστευόμαστε. Η οικειότητα που γνωρίζουμε κρύβει (ουφ, ας το παραδεχτούμε) μια βαρεμάρα, δεν μπορεί να σε εκπλήξει. Κρύβει αναμενόμενες αγκαλιές και παρηγοριές, συμβουλές και κριτικές! Κρύβει υποχρεώσεις και δικαιώματα.
Πριν την αυτοσχεδιαστική μου εξάσκηση κάνω επιτόπιο τρέξιμο για να ζεσταθουν οι μύες. Αυτή τη φορά μου ήρθε να σκεφτώ, καθώς εκανα το επιτόπιο τρέξιμο, όλες τις σκέψεις που με φοβίζουν – πχ “αν βγει ο τσιτσος έξω θα τον πατήσει αμάξι” “καποια στιγμη θα πεθανουν οι γονεις μου” “θα μείνω ταπί και ψύχραιμος αν ταϊζουμε και αλλα γατιά” κοκ. Οι σκέψεις αυτές γίνανε και δεν έφεραν καμία συναισθηματική απόκριση! Για να γίνω λίγο πιο αναλυτικός, είδα ξεκάθαρα να συμβαίνει μια, μοναδική σκέψη και μετά κενό. Σιωπή. Μετά δεύτερη μοναδική σκέψη, με τελείως άλλο θέμα (τρομακτικο ομως) και μετά κενό, σιωπή. Και κάθε σκέψη ήταν ουδέτερη, δεν είχε χρωματισμό “δυσάρεστη” “ευχάριστη” κλπ.
Ήρθε στην κεφάλα μια διασκεδαστικη αναλογία μόλις και θα σας την περιγράψω θέλοντας και μη!
Δεν μπορώ ποτέ να δω τα μάτια μου. Όλη μου την ζωή αν προσπαθήσω, ποτέ δεν θα μπορέσω να δω τα μάτια μου! Μπορώ μόνο να βάλω έναν καθρέφτη απέναντι στα μάτια μου και να δω το είδωλο των ματιών μου. Το είδωλο των ματιών μου δεν είναι τα ίδια μάτια μου, είναι μια ιδέα, μια εικόνα για τα μάτια μου. Δεν μπορώ να δω τα μάτια μου, δεν μπορώ να τα γνωρίσω/αντικρίσω ποτέ ως ένα αντικείμενο ξεχωριστό από μένα, μπορώ μόνο να είμαι τα μάτια μου, να τα νιώθω, να νιώθω την παρουσία τους.
O Πίπος έχει επιβιώσει από παραμονή μέσα σε μηχανή λεωφορείου, από επίθεση του Ζάχου και του Μικέ σε κλειστή αυλή, από πέρασμα ταξί με ιλλιγιωδη ταχύτητα από πάνω του και τώρα από πτώση από ταράτσα. Εχει ακομη 3 ζωές. Η πτώση προκάλεσε καταγμα στο πόδι του....
– Τι πρέπει να κάνω για να νιώθω ασφαλής. Έκανα διαφορα, δεν έπιασε τίποτα μάλλον γεννιέσαι με αυτό. Γιατι δεν πιανει τιποτα?
– Γιατί εξακολουθείς να νιώθεις ανασφαλής, άραγε; Tι ειναι ολα αυτα που δοκιμαζεις?
– Αυθυποβολή, θετικές δηλώσεις, οραματισμό, κάτι με τσάκρα μου έκανε μία κοπέλα, εκλογικευση, φιλοσοφία, εργασιοθεραπεια
Ο κόσμος ολόκληρος κινείται στη λογική της Στατικότητας, της Συνέχειας. Πολλοί βέβαια δέχονται ότι η στατικότητα αυτή δεν είναι αιώνια, θεωρούν ότι μπορεί να κρατάει κάποια δευτερόλεπτα, κάποιες μέρες ή κάποια χρόνια και μετά συμβαίνει μεταβολή σε μια άλλη στατική κατάσταση. Ενίοτε όμως, ισχυρίζονται, ότι μπορεί μια στατική κατάσταση να διαρκέσει και μέχρι το θάνατο.
.. Θάνατος. Ζεις πολύ περίπλοκα, με αρκετές έγνοιες και αρκετούς τρόπους ευχαρίστησης, μπόλικη ικανοποίηση και κάμποση απογοήτευση. Και ξάφνου τα χάνεις όλα. Χάνεις κάααθε γνωστό τρόπο ευχαρίστησης, όλους τους αγαπημένους ανθρώπους, χάνεις τα πάντα.. Και για μια στιγμή ή για δέκα στιγμές είσαι τελείως μετέωρος. Απλώς...