To υποσυνείδητο να ‘ρθει στην επιφάνεια

Τούτες τις μέρες διαβάζω αυτό το βιβλίο του Έκχαρτ Τόλε, που σας έχω ξανααναφέρει. Δεν ξέρω αν αυτός ο κύριος είναι ειλικρινής (αλλά αυτό το “δεν ξέρω” σε κάνει μη ευάλωτο σε οποιαδήποτε προσπάθεια χειραγώγησης) αλλά διαβάζω σε μια κατάσταση που οι λέξεις περνάνε από μπροστά μου χωρίς ανάλυση και κριτική. Εν πάσι περιπτώσει  διάβαζα τον κύριο αυτόν να λέει για στροφή της παρατήρηση στο σώμα (εσώτερο σώμα) και την αντίληψη μιας αίσθησης παλλόμενης ενέργειας μέσα στο σώμα, κάτι που αν και δεν το κριτίκαρα ιδιαίτερα, μου φάνηκε ακατανόητο και μάλλον απίθανο.. Μετά από τις αυτοσχεδιαστικές βραδινές ασκήσεις, όντας κουρασμένος έστρεψα, κάπως αβίαστα την προσοχή μου στο σώμα και ένιωσα κάτι σαν παλμό που όμως δεν είχε να κάνει με την επιφάνεια του σώματος, την αναπνοή ή κάτι τέτοιο.

Ο πειραματισμός

Κάποιος μπορεί να δοκιμάσει πολλά πράγματα.. να δοκιμάσει να μυρίσει το γρασίδι, τη βροχή, το πεύκο, να νιώσει τα πόδια του να περπατούν στην άμμο,να αισθανθεί τα ακροδάχτυλά του ή τον αυχένα του, να αφουγκραστεί τους ήχους πίσω από τους ήχους μέχρι να ακούσει τον...

Να μείνουμε με το γεγονός vol.231

Είναι έτσι;

Ένα μικρό γατούλι σκοτώνεται. Το γεγονός του σκοτωμένου ζώου όταν ειδωθεί από τα μάτια μου δημιουργεί μια οπτική αίσθηση (μια εικόνα). Αυτή η οπτική αίσθηση με κάποιο τρόπο αναζητά σύνδεση με το περιεχόμενο της συνείδησής μου (τις ιδέες μου, τις απόψεις μου κλπ). Και όντως βρίσκει μια σύνδεση.. κουβαλάω τις ιδέες ότι “τι κρίμα να πεθαίνει ένα μικρό ζώο”, “πόσο να υπέφερε άραγε”, “έχασε την ευκαιρία να ζήσει τη ζωή” και αυτό το οπτικό ερέθισμα τις ενεργοποιεί.. και οι αντίστοιχες σκέψεις με πλημμυρίζουν. Αυτές φτιάχνουν αντίστοιχα συναισθήματα θλίψης κλπ που έχουν αφήνουν το σημάδι τους και στο σώμα μου (πόνος στο στομάχι, αύξηση των χτύπων της καρδιάς).

O ήχος της σιωπής

Υπάρχει μεγάλη ομορφιά στο να παρατηρείς τους ήχους. Δεν μιλώ μόνο για τους φυσικούς ήχους. Να παρατηρείς κάθε ήχο που συμβαίνει. Οι ήχοι συμβαίνουν κάπως αναπάντεχα και ταυτόχρονα. Ομιλίες από διάφορους ανθρώπους μπλέκονται, το τιτίβισμα ενός πουλιού εισβάλει ξαφνικά, ενώ στο παρασκήνιο οι δείκτες ενός ρολογιού φτιάχνουν ένα συνεχές ηχητικό χαλί. Αξάφνου ένας σκύλος γαβγίζει σε ένα γατούλι και ένα τριζόνι αποφασίζει ότι θέλει να πει το τραγούδι του.

Η σκέψη, το συναίσθημα και το σώμα

Άρχισα να διαβάζω για πρώτη φορά κάτι από τον Έκχαρτ Τόλλε.. σε ένα σημείο αναφέρει τη σύνδεση του συναισθήματος με το σώμα. Δεν είχα ποτέ παρατηρήσει αυτή τη σύνδεση. Και άρχισα αμέσως να παρατηρώ και βρήκα μερικά ενδιαφέροντα πράγματα. Ένα ερώτημα είναι αν νιώθουμε τι είναι σκέψη και τι είναι συναίσθημα. Και γιατί το διαχωρίζουμε από την αίσθηση/αίσθημα;

Τι είναι η Επίγνωση

Γινεται συνέχεια λόγος για επίγνωση, για παρατήρηση, αυτές οι λέξεις χρησιμοποιούνται συνέχεια από ανθρώπους που θέλουν να εξελιχθούν πνευματικά και συχνά αυτές οι λέξεις γίνονται αντικείμενο κακομεταχείρισης.

To ανάλαφρο βλέπειν και το ταλαιπωρημένο σκέπτεσθαι

Σήμερις παρατήρησα κάτι πολύ σημαντικό με αφορμή τα προσφυγικά.. παρατήρησα πόσο πιο νωθρή γίνεται μερικές φορές η δράση μου, πόσο πιο μηχανική, σε σχέση με εκείνες τις πρώτες μέρες (πριν ένα χρόνο) που τους πρωτοείδαμε στο Δημοτικό Πάρκο της Χϊου. Εκείνες τις μέρες οι πρόσφυγες ήταν δίπλα μας, τους νιώθαμε, τους βλέπαμε, η καρδιά μας δενόταν κόμπος. Αυτό το άμεσο βλέπειν έφερνε μεγάλη χαρά στο να τους περιποιείσαι, να τους πηγαίνεις φαγητό, να τους βρίσκεις ρούχα κοκ. Αυτή η χαρά, η ανάλαφρη αίσθηση δεν γινόταν αντιληπτή μόνο σε μένα αλλά και σε πολλούς αλληλέγγυους. Μετά άρχισαν να τους μεταφέρουν σε μέρη άλλα, όχι τόσο κοντά στην κοινή θέα. Νομίζω ότι η χαρά χάθηκε, η πηγαιότητα και ο αυθορμητισμός πήγε περίπατο, νομίζω ότι άρχισε πια να λειτουργεί η ιδέα ότι θα έπρεπε να σταθούμε αλληλέγγυοι σε αυτούς, ότι αυτό είναι το πρέπον, το σωστό, ή με πιο ομορφα λόγια, αυτό είναι το ανθρώπινο.

Ποια είναι η Σωστή Δράση;

H κάθε δραστηριότητα του ανθρώπου έχει ως κινητήρια δύναμη συνήθως την Επιθυμία και την Συνήθεια. Για την Επιθυμία μιλήσαμε εδώ. Η Συνήθεια έχει παρόμοια στοιχεία με την Επιθυμία.. το πιο σημαντικό από αυτά είναι ότι και αυτή χρειάζεται το Χρόνο για να υπάρξει, χρειάζεται το Παρελθόν και το Μέλλον.. χωρίς αυτά δεν στοιχειοθετείται Συνήθεια (όπως ούτε και Επιθυμία). Μπορούμε μάλιστα να πούμε ότι η Συνήθεια είναι Χρόνος, η Επιθυμία είναι Χρόνος. Έτσι ο άνθρωπος ξεκινάει την ημέρα του και το πρώτο πράγμα που θα κοιτάξει είναι να αρχίσει να δρα σύμφωνα με την Επιθυμία και την Συνήθεια (ή κάποια άλλη παρεμφερή εκδοχή του Χρόνου).