To υποσυνείδητο να ‘ρθει στην επιφάνεια
0
0
Τούτες τις μέρες διαβάζω αυτό το βιβλίο του Έκχαρτ Τόλε, που σας έχω ξανααναφέρει. Δεν ξέρω αν αυτός ο κύριος είναι ειλικρινής (αλλά αυτό το “δεν ξέρω” σε κάνει μη ευάλωτο σε οποιαδήποτε προσπάθεια χειραγώγησης) αλλά διαβάζω σε μια κατάσταση που οι λέξεις περνάνε από μπροστά μου χωρίς ανάλυση και κριτική. Εν πάσι περιπτώσει διάβαζα τον κύριο αυτόν να λέει για στροφή της παρατήρηση στο σώμα (εσώτερο σώμα) και την αντίληψη μιας αίσθησης παλλόμενης ενέργειας μέσα στο σώμα, κάτι που αν και δεν το κριτίκαρα ιδιαίτερα, μου φάνηκε ακατανόητο και μάλλον απίθανο.. Μετά από τις αυτοσχεδιαστικές βραδινές ασκήσεις, όντας κουρασμένος έστρεψα, κάπως αβίαστα την προσοχή μου στο σώμα και ένιωσα κάτι σαν παλμό που όμως δεν είχε να κάνει με την επιφάνεια του σώματος, την αναπνοή ή κάτι τέτοιο.
Το θέμα της δημοσίευσης είναι άλλο.. Δημιουργήθηκε η απορία, έπειτα από αυτή την αίσθηση, αν όλο αυτό είναι αυθυποβολή ή κάτι αληθινό. Αν υποσυνείδητα πίστεψα ότι κάτι τέτοιο είναι δυνατό και το αναπαρήγαγα στη συνέχεια μέσα στο μυαλό μου.
Γίνεται ξεκάθαρο ένα πράγμα.. όσο το υποσυνείδητο δεν έρχεται στην επιφάνεια, όσο παραμένει σκιερό, σκοτεινό, κρυμμένο, θα είμαστε αναπόφευκτα σε σύγχυση είτε κρυμμένη (και αυτή) κάπου βαθιά για να μην ενοχλεί, είτε κάπως (λίγο ή πολύ) αντιληπτή.. τώρα αν αυτή η σύγχυση γίνεται αντιληπτή, σημαίνει ότι το υποσυνείδητο αρχίζει σιγά σιγά να φωτίζεται.
