Η αληθινή επαφή δεν αφήνει ίχνη
Είπε η Μίνα: “Όσο πιο κοντινή είναι η επαφή με κάποιον, τόσο πιο αληθινή είναι, που σημαίνει ότι υπάρχει η ελάχιστη συνέχιση, η ελάχιστη εξάρτηση.. Ήμουν σε μια υπεροχή retreat το προηγούμενο καλοκαίρι, με κάποιους ανθρώπους και η δύναμη της αγάπης “κινούσε βουνά” μεταξύ μας, ήρθαμε τόσο κοντά και όταν όλο αυτό τελείωσε, ένιωσα την δύναμη αυτής της ένωσης στο γεγονός ότι αυτή δεν άφησε το παραμικρό ίχνος.. υπό αυτή την έννοια όλα ξεχάστηκαν.. διότι αυτό που βιώνεται αληθινά δεν αφήνει πότε ίχνος στη μνήμη!”
Είναι μυστηριώδες πως η αληθινή επαφή δεν αφήνει ίχνη. Υπάρχει μόνο η αίσθηση του κενού, του άδειου. Και αυτή η αίσθηση είναι τόσο όμορφη που δεν μπορεί να την χωρέσει ο νους (και πως θα ήταν δυνατόν ο νους, που αναζητεί πάντα ένα κάποιο περιεχόμενο, να αντιληφθεί κάτι τέτοιο;). Και φαίνεται ότι αυτή η ποιότητα του κενού, της Αγάπης (ας μην την συγχέουμε με καμιά ανόητη, ρομαντική ιδέα περί αγάπης) φροντίζει να φέρει από μόνη της τους ανθρώπους ξανά και ξανά κοντά (χωρίς όμως να υπάρχει καμία εγγύηση γι αυτό), χωρίς να χρειαστεί ο νους να κάνει τίποτα, να εκβιάσει καταστάσεις, να αγωνιστεί, να προσπαθήσει.