Ο παράδεισος και η κόλαση
0
0
Ένας τσιμεντενιος τοίχος, οπλισμένος με ατσάλι, χωρίζει τον παράδεισο από την κόλαση! Ένας άνθρωπος τρέχει κατευθείαν πάνω του, θέλοντας οπωσδήποτε να περάσει στον παράδεισο. Χτυπαέι το κεφάλι του. Συνειδητοποιεί ότι ο τοίχος είναι τσιμεντένιος, πόρτα δεν υπάρχει, αλλά θέλει τόσο να περάσει στον παράδεισο πάση θυσία οπότε ξαναπροσπαθεί. Ξαναχτυπάει το κεφάλι του. Και ξανά και ξανά.
Η κάμερα απομακρύνεται από τον τοίχο ο οποίος έχει μήκος μόλις 1 μέτρο!! Ο άνθρωπος συνεχίζει να χτυπιέται πάνω του ελπίζοντας να τον γκρεμίσει, αλλά στο τέλος πεθαίνει από τα χτυπήματα στο κεφάλι, αφήνοντάς μας εμβρόντητους. Εντωμεταξύ, κοντά του διάφορα ζωάκια πηγαινοέρχονται αμέριμνα αριστερά και δεξιά του τοίχου, περνώντας από τον παράδεισο στην κόλαση και πίσω.
Αλλά μισό λεπτό. Που τελειώνει ο παράδεισος και που ξεκινάει η κόλαση; Πέρα από ένα τοίχο τοποθετημένο κάπου, εμείς οι ανυποψίαστοι θεατές του δράματος δεν βλέπουμε τίποτα άλλο ύποπτο. Το χώμα μπρος και πίσω από τον τοίχο δεν διαφέρει, ούτε η βλάστηση, ούτε η θερμοκρασία. Ω, μήπως δεν υπάρχει παράδεισος και κόλαση; Μήπως το όλο δράμα ξεκινάει από την πίστη ότι υπάρχει παράδεισος και κόλαση, καλό και κακό, ηθικό και ανήθικο, κουλτουριάρηδες και λαουτζίκος, ανδρες και γυναικες, στρέιτ και ομοφυλόφιλοι, Έλληνες και Τούρκοι, ρατσιστές και αλληλέγγυοι, πλούσιοι και πτωχοί κοκ;
