Η ψευδαίσθηση της αλλαγής
0
0
Λίγο μετά το τέλος του 7ου Σχολείου Δάσους είχαμε συζήτηση με την Δήμητρα όπου μιλούσαμε για τις σύγχρονες παιδαγωγικές προσεγγίσεις. Έθετα λοιπόν προς εξέταση την πιθανότητα ότι όσο υπάρχει μια “προσέγγιση” υπάρχει και ένας “απώτερος σκοπός” (ανάπτυξη χαρακτήρα, κοινωνικοποίηση, απόκτηση γνώσεων, δεξιοτήτων δημιουργία αίσθησης υπευθυνότητας, καλοσύνης κλπ) και ανάποδα, αν υπάρχει ένας απώτερος σκοπός πρέπει να οργανώσεις μια προσέγγιση για να τον φέρεις σε πέρας.. αν όμως δεν υπάρχει κανένας σκοπός, τότε ίσως τα πράγματα γίνονται από μόνα τους, φυσικά (να αναπτύσσεται πχ η ανάληψη πρωτοβουλίας, η εσωτερική υπευθυνότητα, να μαθαίνουν χρήσιμα πράγματα τα παιδιά, να κοινωνικοποιούνται κλπ κλπ χωρίς καμία μεθόδευση)..
.. και τότε βρέθηκα αντιμέτωπος με μια πολύ δυσάρεστη (αρχικά) ερώτηση: “βλέπω καμιά μόνιμη αλλαγή στη συμπεριφορά των παιδιών, όσο περισσότερο τρίβονται με το Σχολείο του Δάσους”; Η απάντηση είναι Όχι, όμως η ίδια η ερώτηση είναι λανθασμένη εξ’αρχής γιατί απλώς οι αλλαγές δεν εντοπίζονται στο χρόνο αλλά στη στιγμή.. έχουμε γίνει μάρτυρες πάρα πολλές φορές ριζικών αλλαγών όπως όταν ένα παιδί περπατάει δειλά, τρέμοντας, έτοιμος να πέσει, κρατώντας το χέρι της μάνας του και μόλις το αφήνει, μέσα σε ελάχιστο χρόνο, να κάνει σίγουρα βήματα, να χοροπηδάει και να τρέχει σε πλαγιές, έχω δει παιδιά “σκληρά” και “πονηρά” να βγάζουν τρυφεράδα και φροντίδα για άλλα και πολλά άλλα τέτοια.
Όλη η λογική της εκπαίδευσης βασίζεται στο κυνήγι μιας μόνιμης (ή εν πάσι περιπτώσει αρκετά σταθερής) αλλαγής στην προσωπικότητα του παιδιού, προς το πιο τρυφερό, δημιουργικό, ήσυχο, υπεύθυνο και χάνουμε αυτές τις πραγματικές αλλαγές που συμβαίνουν στη στιγμή και διαρκούν μόνο μια στιγμή.. αυτές είναι πραγματικές αλλαγές, αυθόρμητες, ενώ το άλλο, η μεταβολή από ένα στατικό μοτίβο (Ο Γιώργος είναι πονηρός) σε ένα άλλο στατικό μοτίβο (ο Γιώργος έπαψε να είναι πονηρός και τώρα είναι καλόκαρδος) είναι μια βεβιασμένη μεθοδευμένη κίνηση με μπόλικη σύγκρουση μέσα της.
ΥΓ: Προφανώς τέτοιες στιγμιαίες “αλλαγές” δεν συμβαίνουν μόνο στο Σχολείο Δάσους (για όνομα).. συμβαίνουν οπουδήποτε αλλά τις παραβλέπουμε, αναζητώντας πάντα κάτι πιο θεαματικό, κάτι πιο μόνιμο!
