logo

Welcome to Wellspring

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Working Hours
Monday - Friday 09:00AM - 17:00PM
Saturday - Sunday CLOSED
From Our Gallery
Top
awareness (1)

Η επίγνωση δεν ειναι του σώματος vol. 492

Share on Facebook0Share on Google+0Tweet about this on Twitter

Συναντώ συνέχεια μπροστά μου την ιδέα “Η επίγνωση ειναι του σώματος”, μια ιδέα πολύ ισχυρή (μιλώντας παντα σχετικα), πολύ κοινή, πολύ δημοφιλής, ακόμη και σε όσους εξερευνούν την φύση του εαυτού! Αυτό γεννάει (αν τίποτα γεννιέται από τίποτα άλλο – ίσως και όχι, χαχαχα) συνέχεια μια διερευνητική πρόθεση. Αυτή η ιδέα είναι ένα (φαινομενικά) ασφαλές καταφύγιο που καταφεύγουμε συνέχεια, χωρίς ίσως να το αντιληφθούμε καν.


Αν ρωτήσει κάποιος “έχει η πέτρα επίγνωση;” η απάντηση θα είναι “ασφαλώς όχι.. πως θα μπορούσε η πέτρα να έχει επίγνωση.. η πέτρα είναι άψυχη”! Την ίδια στιγμή υπονοείται ότι ένα ζωντανό πλάσμα έχει επίγνωση. Υπονοείται ότι το σώμα/μυαλό είναι που έχει επίγνωση.

Αν ρωτήσω “έχεις επίγνωση της πέτρας;”, ακούς την ερώτηση, σιωπείς και λες “ναι έχω επίγνωση της πέτρας”. Έχεις επίγνωση, βιώνεις, γνωρίζεις μια οπτική αίσθηση.. μετά αγγίζεις την πέτρα και έχεις επίγνωση/γνωρίζεις/βιώνεις μια αίσθηση αφής.

Μετά σε ρωτάω “έχεις επίγνωση του χεριού”; Ακούς την ερώτηση, κοιτάζεις αυτό που ονομάζουμε “χέρι”, πλημμυρίζεις από μια αίσθηση οπτική, γνωρίζεις/βιώνεις/έχεις επίγνωση της οπτικής αίσθησης του χεριού.. στη συνέχεια κλεινεις τα μάτια και συγκεντρώνεις την προσοχή σου σε  αυτό που λέμε “χέρι” και πλημμυρίζεις από μια αίσθηση μουδιάσματος/γαργαλήματος, ή θα μπορούσαμε να πούμε μια αίσθηση δόνησης, την οποία γνωρίζεις/βιώνεις, μια αίσθηση της οποίας έχεις επίγνωση. Τότε σε ρωτάω “αν θες κλείσε τα μάτια σου.. έχεις επίγνωση των ματιών σου;”.. ακούς την ερωτηση προσεκτικά, κλείνεις τα μάτια και στρέφεις την προσοχή σε αυτό που λέμε “μάτια”.. νιώθεις πάλι μια αίσθηση μουδιάσματος/γαργαλήματος, την βιώνεις την γνωρίζεις, έχεις επίγνωση αυτής της αίσθησης (που έχουμε μάθει να την ονομάζουμε ιδιοδεκτική αίσθηση, πηδώντας πάλι, με χαρακτηριστική ευκολία στην αρχική ιδέα “η επίγνωση είναι του σώματος”).

Μετά σου ζητώ με κλειστά μάτια να εξερευνήσεις το σώμα σου, όπως εξερεύνησες τα μάτια σου ή το χέρι σου.. διάφορες αισθήσεις σε πλημμυρίζουν, αισθήσεις παρόμοιες με αυτές που ένιωσες για τα μάτια ή για το χέρι. Βιώνεις, έχεις επίγνωση κάθε μιας από αυτές τις αισθήσεις. Και έρχεσαι αντιμέτωπος με το ότι το σώμα δεν είναι τίποτα άλλο από.. αίσθηση, διάφορες αισθήσεις που εσύ έχεις επίγνωσή τους.

Νόμιζες ότι το σώμα έχει επίγνωση της αίσθησης της πέτρας. Όμως μόλις πριν λίγο ανακάλυψες ότι το σώμα δεν είναι τίποτα άλλο από μια αίσθηση. Αν σε ρωτούσα “μπορεί μια αίσθηση να έχει επίγνωση μιας άλλης αίσθησης; Ή πρέπει να είναι κάτι άλλο που θα έχει επίγνωση της αίσθησης;”, θα άκουγες την ερώτηση προσεκτικά, θα σιωπούσες και θα έλεγες “όχι βέβαια, δεν ειναι δυνατόν να έχει μια αίσθηση επίγνωση μιας άλλης”. Και θα ερχόσουν αντιμέτωπος με το ήχηρο εύρημα ότι δεν είναι το σώμα που έχει επίγνωση, το σώμα είναι απλώς μια ακόμη αισθηση στο φόντο της επίγνωσης, μια ακόμη αίσθηση της οποιας υπάρχει επίγνωση. Ωραία, τότε, και ποιος έχει επίγνωση; Μα φυσικά εσύ (ό,τι και αν ειναι αυτό το “εσύ”)! Χαχαχα!

ΥΓ: Είναι ξεκάθαρα ένα κείμενο “Γιάννης κερνάει, γιάννης πίνει”. Όμως θα είχε ενδιαφέρον, κάποιος να απαντούσε με ειλικρίνεια, χωρίς σκέψη, χωρίς ιδέες, και απόψεις και γνώσεις, στα ερωτήματα που τίθονται.

Comments

comments

Share
Jorge Kapa

Ο ομιλητής δεν είναι ποτέ σημαντικός, αλλά μπορείς να εξετάσεις το μήνυμα, αν επιθυμείς

No Comments

Post a Comment