Η σοφία του σώματος
0
0
Ο γράφων οδηγούσε και προσπάθησε να δει τα φοβερά χρώματα της δύσης του ήλιου, αλλά το σώμα δεν τον άφησε, γιατί θα κινδύνευε αν η προσοχή στρεφόταν στο ηλιοβασίλεμα. Άλλες φορές το σώμα αποτρέπει ατυχήματα, διαλύει μια κρίση βουλιμίας, εμποδίζει ένα κρύωμα να συμβεί.
Θα έλεγε κάποιος ότι το σώμα έχει μια σπάνια σοφία, μια σπάνια νοημοσύνη, που δρα όταν είναι απαραίτητο, χωρίς να περιμένει την σκέψη να αναλάβει δράση. Βλέποντας μια επικίνδυνη περίσταση, το σώμα δρά. Η σκέψη βέβαια χρησιμοποιείται ως εργαλείο από τη νοημοσύνη του σώματος ώστε να αποφευχθεί η “καταστροφή”. Αλλά είναι αυτή η νοημοσύνη του Σώματος, αυτο το βλέπειν — που είναι μια Νοημοσύνη που ίσως έχει τις ρίζες της σε κάτι πολύ πιο Ολικό από τα στενά όρια του σώματος — που κάνει δυνατή μια ακέραιη, ολική δράση.
Αυτή η νοημοσύνη επίσης φαίνεται να γεννά δράσεις γεμάτες συμπόνοια, στοργή, ενδιαφέρον.
Αντίθετα, όταν η σκέψη αναλαμβάνει τα ηνία, η αντίδρασή της μπορεί να είναι τελείως ανεπαρκής, τόσο σε σωματικό όσο και σε ψυχολογικό επίπεδο.. ατυχήματα, αρρώστιες, φοβίες, κατάθλιψη, αγωνία, φαίνονται να είναι οι απότοκοι των αντιδράσεων της σκέψης.
Είναι έτσι; Ή πρόκειται απλώς για μια ιδέα του γράφοντα;
