Βάζοντας την Επίγνωση στο Μικροσκόπιο
0
0
Κοιτάζω ένα λείο μεταλλικό κύλινδρο. Φαινεται αψεγαδιαστος, ενας τελειος, απόλυτα λειος κύλινδρος. Τον αγγίζω προσεκτικα με τα ακροδάχτυλα μου.. αρχικά μοιάζει όντως λείος και στην αφή. Ξοδεύω λιγες στιγμες και αρχίζω να αντιλαμβάνομαι οτι η αρχικη αίσθηση οτι ειναι απόλυτα λειός διαλύεται, γιατί νιώθω κάτι ανεπαίσθητες ανωμαλίες. Τον βάζω στο μικροσκόπιο και η αίσθηση μου επιβεβαιώνεται. Φαίνεται να υπαρχουν κάποιες ανεπαίσθητες ανωμαλίες. Ανεβάζω τη μεγένθυση και αυτές οι ανωμαλίες φαίνονται πλέον μεγάλες, τεράστιες. Καταλαβαίνω ότι ο κύλινδρος δεν ήταν ποτέ στ αλήθεια ένας τέλειος λείος κύλινδρος.
Το ίδιο φαίνεται να συμβαίνει με την Επίγνωση. Πρωτοάρχισα να αναρωτιέμαι γι αυτήν διαβάζοντας βιβλία του Κρισναμούρτι και παρακολουθώντας βίντεο με συζητήσεις του. Η ιδέα ότι η Επίγνωση, η χωρίς επιλογή/κίνητρο Επίγνωση (choiceless awareness), διαλύει τη βία, εξαφανίζει τη θλίψη, τη ζήλια κλπ, ήταν πολύ δημοφιλή στα έργα του και εξετάζοντας την άμεση εμπειρία μου, φαινόταν να ταιριάζει με αυτήν την ιδέα. Όντως, η Επίγνωση της Βιας έμοιαζε να την διαλύει (τη Βία), γιατί μετά από λίγο δεν ένιωθα πια την βία. Και έτσι (θεωρούσα ότι) συνέβαινε κάτι θαυματουργό: ενώ η Επίγνωση δεν είχε κανένα κίνητρο, φαινόταν να εξαφανίζει όλα αυτά που με ενοχλούσαν.
Ψαχουλεύοντας την Επίγνωση πιο στενά διαπίστωσα κατι τελείως άλλο. Η Επίγνωση όντως δεν έχει κανένα κίνητρο, δεν έχει καμία πρόθεση, καμία προτίμηση. Η Επίγνωση απλώς παρέχει το πεδίο, τον “χώρο” στον οποίον εμφανίζονται τα διάφορα φαινόμενα, όπως η Ζήλια, η Ευχαρίστηση, η Ικανοποίηση, ο Φόβος, η Βία. Η Επίγνωση επιτρέπει στα πάντα να συμβούν. Η Επίγνωση δεν επιδρά στα φαινόμενα όπως η Βία προκαλώντας την εξάλειψή τους. Κάθε άλλο. Η Επίγνωση τους επιτρέπει να υπάρξουν! Η Βία και η Καλοσύνη είναι εξίσου ευπρόσδεκτες από την Επίγνωση. Δεν υπάρχει καμία προτίμηση.
Αλλά τα φαινόμενα έχουν μια θεμελιώδη ιδιότητα: εμφανίζονται και εξαφανίζονται. Αυτό που γίνεται αντιληπτό ως “η διάλυση της βίας” δεν είναι άλλο από την αναπόδραστη μοίρα κάθε φαινομένου – να εξαφανιστεί. Όπως όλα τα φαινόμενα έτσι και η Βία γεννιέται και πεθαίνει. Στην ιδέα εκείνη του Κ (δεν εννοώ φυσικά ότι ο Κ δεν έβλεπε ότι η ιδέα αυτή ηταν περιορισμένη – το τι πίστευε και τι όχι ο Κ με αφήνει αδιάφορο) το τέλος της Βίας αποδιδόταν στην Επίγνωση (μια σχέση αιτιότητας), αλλά η Επίγνωση φρόντισε απλώς να αφήσει (να προσφέρει το “χώρο”) το φαινόμενο της Βίας να υπάρξει και μοιραία, όπως κάθε φαινόμενο, να τελειώσει. Ομοίως και το φαινόμενο της καλοσύνης γεννιέται και πεθαίνει και κάποιος θα μπορούσε να πει ότι η Επίγνωση διαλύει την Καλοσύνη ακριβώς όπως διαλύει την Βία.
Κοιτάζοντας λοιπόν πιο προσεκτικά, πιο εξονυχιστικά, βλέπουμε ότι η Επίγνωση απλώς επιτρέπει στα φαινόμενα να υπάρξουν και να τελειώσουν, δεν την ενδιαφέρει καθόλου ο κόσμος να γίνει πιο “καλός”, πιο “ειρηνικός, πιο “συμπονετικός”, πιο “δίκαιος”, ούτε φυσικά να γίνει πιο “άγριος” ή πιο “βίαιος” ή πιο “φοβισμένος” κοκ.
ΥΓ: Ακόμη και αυτη η ιδέα, ότι η Επίγνωση απλώς επιτρέπει στα φαινόμενα να εμφανίζονται και να σβήνουν, είναι και πάλι περιορισμένη. Βάζοντας και αυτή την ιδέα στο μικροσκόπιο βρίσκει κανείς ότι τα φαινόμενα δεν είναι ξεχωριστά αντικείμενα που εισέρχονται μέσα στην Επίγνωση και μετά φεύγουν. Τα φαινόμενα, είναι η ίδια η Επίγνωση σε κίνηση, σε στροβιλισμό, είναι ένας μετασχηματισμός της Επίγνωσης σε μορφές… όταν η κινηση, ο στροβιλισμός παύει, τα φαινόμενα, οι μορφές ανακτούν την προηγούμενη άμορφη υφή τους, μέσω της εξαφάνισής τους…
.. ε λοιπόν και αυτή ακόμη η ιδέα είναι φυσικά μερική και περιορισμένη. Όποιος αναλύει ελπίζοντας να βρει με την ανάλυση την απόλυτη Αλήθεια, έβαλε μεγάλο, μάταιο μπελά στην κεφάλα του!
