Η παρέλαση
0
0
“η ελευθερία δεν χαρίζεται, κερδίζεται μόνο με θυσίες και αγώνες”..
.. φωνάζει έξω από το παράθυρο η κυρία που παρουσιάζει την παρέλαση για την ελευθέρωση του νησιού μου. Και αυτό είναι μια γενικά αποδεχτή άποψη. Ότι για να γίνεις ελεύθερος πρέπει να θυσιαστείς, να αγωνιστείς, να γίνεις βίαιος απέναντι σε άλλους, απέναντι στον εαυτό σου. Και αυτό το πράγμα, το λένε ελευθερία.. μπορεί η ελευθερία να έχει την παραμικρή σύνδεση με τη βία, μπορεί η βία να φέρει πραγματική ελευθερία;
Ίσως η σύγχυση που υπάρχει σε σχέση με το θέμα της Ελευθερίας έγκειται στο ότι κατακερματίζουμε την Ελευθερία σε κομματάκια, όπως η ελευθερία στη σχεση με τον σύντροφό μου, η ελευθερία στην εργασία,η εθνική ελευθερία, η ελευθερία της έκφρασης κοκ. Με αγώνες, βία, αίμα, μίσος, καταφέρνουμε να αγγίξουμε ένα θραυσματάκι ελευθερίας (πχ χώρισα με τη γυναίκα μου και βρήκα την ελευθερία μου, οι Έλληνες επαναστάτησαν εναντίον των Τούρκων και ανέκτησαν την ελευθερία τους) και μένουμε παγιδευμένοι και ίσως κάπως ικανοποιημένοι με αυτό το ασήμαντο παιχνίδι, όπου χάνουμε και κερδίζουμε κομματάκια ελευθερίας.
