Επίγνωση χωρίς αντικείμενο
Αυτό που βιώνεται συχνά είναι επίγνωση κάποιου αντικειμένου (επίγνωση του θυμού, επίγνωση του σύννεφου κλπ). Ίσως είναι ενδιάφέρουσα η ερώτηση αν είναι δυνατόν να υπάρχει απλώς επίγνωση (χωρίς αντίκείμενο).
Αυτό που βιώνεται συχνά είναι επίγνωση κάποιου αντικειμένου (επίγνωση του θυμού, επίγνωση του σύννεφου κλπ). Ίσως είναι ενδιάφέρουσα η ερώτηση αν είναι δυνατόν να υπάρχει απλώς επίγνωση (χωρίς αντίκείμενο).
Ίσως ο Χρόνος δεν είναι τίποτα άλλο από τη σκέψη που συνδέει δυο ή περισσότερες στιγμές μέσω θεωριών αιτιότητας και (νομίζω) θεωριών τυχαιότητας. O Χρόνος υπονοεί διάρκεια, συνέχεια, στατικότητα, σταθερότητα και μόνο η σκέψη μπορεί να επινοήσει αυτά τα χαρακτηριστικά.
Υπάρχει φόβος μην χάσω τη δουλειά μου, τη γυναίκα μου, φόβος των γηρατειών, φόβος μην μείνω μόνος, φόβος για τους μετανάστες, φόβος για τους αστυνόμους κλπ. Κάθε μικρούλης φόβος έχει το περιεχόμενό του. Αλλά όλοι οι φόβοι έχουν μια κοινή, όμοια κίνηση, μια κοινή αίσθηση, μια κοινή ενέργεια.
Είναι πολύ ενδιαφέρον να παρατηρηθούν (εκτός όλων των άλλων) τα διάφορα πράγματα που συμβαίνουν από μόνα τους. Αυτά που είναι ξεκάθαρο ότι συμβαίνουν από μόνα τους, διότι δεν αποφάσισα εγώ (ποιος;) να τα κάνω.
Όταν προσπαθώ να θυμηθώ κάτι, αυτό που συμβαίνει είναι ότι το σώμα αρχίζει να πιέζεται, οι μύες του προσώπου και συχνά της κοιλιακής χώρας συσπώνται και με κατακλύζουν σκέψεις όπως “προσπάθησε να θυμηθείς Γιώργο” ή “πρέπει να θυμηθείς, σκέψου καλά”.
Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως Αμαρτία. Δεν υπάρχει τίποτα που να έκανα χτες ή πριν 10 χρόνια, που να είναι αμαρτία που κουβαλάω σήμερα. Η μόνη "Αμαρτία" είναι το κουβάλημα, αυτό καθεαυτό. Το κουβάλημα των υποτιθέμενων αμαρτιών, το κουβάλημα των υποτιθέμενων κατορθωμάτων. Και αυτή η...
Ίσως δεν έχουμε έλεγχο σε τίποτα; Δεν ελέγχουμε τίποτα Τι εννοείς; Δεν ελέγχουμε καν τις σκέψεις. Οι σκέψεις εμφανίζονται από το πουθενά και χάνονται εκεί, στο πουθενά. Ναι το χω δει να ξεφυτρώνουν σκέψεις από μόνες τους Ίσως όλες οι σκέψεις να ξεφυτρώνουν από...
Υπάρχει μια γενικώς αποδεκτή άποψη ότι οι σκέψεις κρύβουν κάποιο βαθύτερο νόημα, ότι μελετώντας τες, αναλύοντας τες, ανακαλύπτεις κάτι που δεν ήξερες. Αυτή η άποψη πρέπει να αμφισβητηθεί.
Βιώνουμε την κατάσταση του ύπνου, την κατάσταση του ονείρου, σαν κάτι τελείως διαφορετικό από την κατάσταση του ξύπνιου. Αλλά ίσως δεν είναι έτσι.