Η δύναμη της συνήθειας

Βλέπω τις πρώτες μέρες του κρύου, εδώ στη Χίο, που οι άνθρωποι έχουν δυσκολευτεί πάρα πολύ με τον αντικαπνιστικό νόμο. Οι επιχειρήσεις εστίασης προσπαθουν να τον εφαρμόσουν και όντως απαγορεύουν στον κόσμο να καπνισει μέσα στους εσωτερικούς χώρους. Πολλοί άνθρωποι αποφασίζουν να μην βγαίνουν έξω από το σπίτι γιατί νιώθουν ότι το να βγεις έξω χωρίς να καπνίσεις κάνει την έξοδο να χάνει το νόημά της. Άλλοι παρακαλούν να καπνίσουν και όταν τους το αρνούνται ζητούν τον καφέ τους πακέτο για να μπορέσουν να πάνε κάπου όπου θα μπορέσουν να καπνίσουν ενώ θα πίνουν. Πολλοί κάθονται με 8 βαθμούς και 7 μποφώρ έξω, κοντά σε θερμάστρες, κατά την έξοδό τους προκειμένου να μην χαλάσουν την συνήθεια να καπνίζουν ενώ πίνουν το ποτό τους. 

Το κυνήγι της ευτυχίας

Περί θανάτου

Αν ρωτούσαμε τα 7.5 δισεκατομμύρια ανθρώπων και αν αυτοί απαντούσαν ειλικρινά στο ερώτημα “έχετε ποτέ βιώσει την εμπειρία του θανάτου του Εαυτού σας;” η απάντηση θα ήταν “όχι”. Κανείς ποτέ δεν έχει βιώσει το Τέλος/θάνατο του Εαυτού.

Ανησυχώντας για τα πάντα

“Γέμισε η χώρα από άτομα που ανησυχούν συνεχώς και για τα πάντα. Ανησυχούν για τον αέρα, το νερό το χώμα, για εντομοκτόνα, ζιζανιοκτόνα, πρόσθετα τροφίμων, καρκινογόνα, για το ραδόνιο τον αμίαντο, τη σωτηρία των ειδών υπο εξαφάνιση. Η διάσωση των ειδών σε κίνδυνο είναι μια υπεροπτική προσπάθεια ελέγχου της Φύσης. Είναι αλαζονική παρέμβαση! Η κύρια αιτία στο όλο μας μπλέξιμο! Κανένας δεν το αντιλαμβάνεται; Παρέμβαση στη φύση! Πολύ πάνω από το 90% των ειδών που πέρασαν από τον πλανήτη έχουν χαθεί! Απλά εξαφανίστηκαν! Αυτό κάνει η φύση! Σήμερα εξαφανίζονται με ρυθμό 25 είδη τη μέρα. Ανεξάρτητα από τις δικές μας συμπεριφορές! Αφήστε τα να φύγουν με χάρη! Αφήστε ήσυχη τη Φύση! Δεν έχουμε κάνει αρκετά; Είμαστε αυτάρεσκοι, όλοι τώρα πάνε να σώσουν κάτι! Σώστε τα δένδρα, σώστε τις φάλαινες, σώστε τα σαλιγκάρια, σώστε τις μέλισσες. Και η μεγαλύτερη αλαζονία: Σώστε τον πλανήτη! ΤΙ; Μου κάνουν πλάκα αυτοί οι μαλάκες; Δεν ξέρουμε πως να φροντίσουμε τους εαυτούς μας! Εδώ δεν νοιαζόμαστε ο ένας για τον άλλον. Και θα σώσουμε τον κωλοπλανήτη;

Το Δημιούργημα και ο Δημιουργός

Ακούγοντας τον Ιμάμη να ψάλλει με όλη του τη δύναμη, με φοβερό πάθος, σκέφτηκα αυτο το αλλόκοτο παιχνίδι που παίζει ο άνθρωπος με το μυαλό του. Ο άνθρωπος ψάχνει κάτι ανώτερο από εκείνον. Ψάχνει κάτι ανώτερο με μόνο εργαλείο αυτό που θεωρεί ως κατώτερο, το ίδιο του το μυαλό. Ψάχνοντας κάτι το ανώτερο με εργαλείο το κατώτερο δεν μπορεί εξ ορισμού να βρει τίποτα. Και μπροστά σε αυτή τη φοβερή αδυναμία, σε αυτή την αδιαμφισβήτητη ματαιότητα, αντιδρά, αντί να ησυχάσει, να αναπαυθεί.

H αντίσταση

Για όλα αυτά που φαινομενικά απειλούν την σωματική υγεία μας, αλλά και για όλα αυτά που απειλούν την ψυχολογική υγεία μας, για όλα τα βάσανά μας, διαλέγουμε συνήθως το δρόμο της αντίστασης. Η αντίσταση εκφράζεται ποικιλοτρόπως, με διακριτικές ή πιο χοντροκομμένες αντιδράσεις. Ε λοιπόν, μοιάζει πολύ σαν η Αντίσταση να είναι η πιο ζωτική πηγή που τροφοδοτεί, γιγαντώνει αυτό στο οποίο θέλουμε να αντισταθούμε. 

Περί Βαρεμάρας

Ξοδεύουμε μεγάλο μέρος της ζωής μας σε κατάσταση βαρεμάρας. Και κάποιος θα έλεγε ότι η βαρεμάρα είναι ένα μεγάλο ψυχολογικό πρόβλημα του ανθρώπου. Όμως ίσως δεν είναι καθόλου έτσι.

H ακρίβεια, η ανακρίβεια και η σύγκρουση

Συζήτησα κάμποσο τις προηγουμενες μέρες με θεραπευτες, θεραπευόμενους, αθεράπευτους και βρήκαμε ότι κάθε ανάλυση μιας συμπεριφοράς, μπορει να δώσει μόνο μια εικασία, μια υπόθεση για το ποια είναι η αιτία της, ποια είναι η ρίζα της. Αν αυτή η υπόθεση με κάνει να νιώθω καλύτερα...

Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο

Παρατηρείτε ότι συνήθως όταν παίρνουμε το δρόμο για τη δουλειά θεωρούμε το χρονικό διάστημα που θα μεσολαβήσει για να φτάσουμε στον προορισμό μας, χαμένο χρόνο, ένα αναγκαίο κακό, μια βαρετή κατάσταση που πρέπει να υποφέρουμε κάθε μέρα; Έτσι κάποιος που ζει σε μια μεγαλούπολη και χρειάζεται μιαμιση ώρα να πάει στη δουλειά του και άλλο τόσο για να γυρίσει σπίτι αντιμετωπίζει ένα τρίωρο της ημέρας του σαν χαμένο χρόνο, μια σπατάλη γεμάτη μποτιλιάρισμα, νεύρα, θυμό και βαρεμάρα.

Κυνηγώντας την ουρά μας

Όταν η σκέψη ψάχνει να βρει την αιτία για μια κατάσταση, ή όταν ψάχνει να βρει τη λύση σε ένα πρόβλημα, υποτίθεται ότι ψάχνει να βρει κάπου στο παρελθόν κάποια αξιόπιστα δεδομένα που θα δώσουν την απάντηση που ψάχνει.