Το σώμα όσο περνάνε τα χρόνια γερνάει, αρχίζει να μη λειτουργεί τόσο καλά, οι μύες παύουν να είναι τόσο σφριγηλοί και ευλύγιστοι, τα όργανα από την πολύ χρήση αρχίζουν να φθίνουν, το δέρμα χάνει την λαμπρότητά του, η ακόη σιγά σιγά χάνει την οξύτητά της, τα δόντια έχοντας ταλαιπωρηθεί αρκετά αρχίζουν να χαλάνε, το κορμί γίνεται άκαμπτο κοκ.
Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως αυτοθυσία! Φαντάζομαι ότι Εγώ μπορώ να θυσιάσω τον Εαυτό Μου για κάτι, αλλά Εγώ μπορώ μόνο να τον θρέψω, να τον συνεχίσω, να τον δυναμώσω
Ο Μικές είναι ένα μικρό κουτάβι. Ξέγνοιαστος (εκτός αν τον έχεις κλειδωμένο), αεράτος, άνετος, χοροπηδηχτούλης, σουλατσάρει στην αυλή, μυρίζει αριστερά, κυνηγάει ένα έντομο δεξιά, βλέπει ένα ξυλαράκι και το δαγκώνει, γιατί απολαμβάνει πολύ να δαγκώνει πράγματα -ιδίως πράγματα που δεν ενοχλούνται από το δάγκωμά του-, βρίσκει λίγο χώμα και το σκάβει. Μετά βλέπει την Μάνα, μια μονίμως νευριασμένη γάτα, με τρία παιδάκια και την πλησιάζει όλο χαρά, η ουρίτσα του κουνάει ασταμάτητα.
Όταν προσπαθώ να θυμηθώ κάτι, αυτό που συμβαίνει είναι ότι το σώμα αρχίζει να πιέζεται, οι μύες του προσώπου και συχνά της κοιλιακής χώρας συσπώνται και με κατακλύζουν σκέψεις όπως “προσπάθησε να θυμηθείς Γιώργο” ή “πρέπει να θυμηθείς, σκέψου καλά”.
Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως Αμαρτία. Δεν υπάρχει τίποτα που να έκανα χτες ή πριν 10 χρόνια, που να είναι αμαρτία που κουβαλάω σήμερα. Η μόνη "Αμαρτία" είναι το κουβάλημα, αυτό καθεαυτό. Το κουβάλημα των υποτιθέμενων αμαρτιών, το κουβάλημα των υποτιθέμενων κατορθωμάτων. Και αυτή η...
Ανεβαίνεις στο μηχανάκι! Ξεκινάς, προχωράς.. ξαφνικά κοιτάζεις τον καθρέφτη! Αποφάσισες να κοιτάξεις τον καθρέφτη; Όχι, απλώς το πρόσωπο κινήθηκε και κοίταξε τον καθρέφτη. Περίεργο γιατί νόμιζες ότι εσύ καθορίζεις αυτά τα πράγματα. Σε μια διασταύρωση πετάγεται μια σκέψη και λέει "πρέπει να πάρω το δεξί...
Βρεθήκαμε με 9 καινούρια παιδιά πάλι, στα πλαίσια του Σχολείου Δάσους. Τέλεια! Έμαθα, με έκπληξη, πως είναι δυνατόν απλώς να υπάρχεις και να μην χρειάζεται να κάνεις τίποτα γιατί όλα γίνονται σοφά και χαρούμενα από μόνα τους. Σε μια τέτοια κατάσταση δεν θα βρεις πουθενά τον εαυτό σου. Είναι η παιδαγωγική του εξατμισμένου εαυτού!
Ίσως δεν έχουμε έλεγχο σε τίποτα; Δεν ελέγχουμε τίποτα Τι εννοείς; Δεν ελέγχουμε καν τις σκέψεις. Οι σκέψεις εμφανίζονται από το πουθενά και χάνονται εκεί, στο πουθενά. Ναι το χω δει να ξεφυτρώνουν σκέψεις από μόνες τους Ίσως όλες οι σκέψεις να ξεφυτρώνουν από...
Άπαξ και φυτρώσει ο σπόρος της αμφιβολίας, τα πράγματα γίνονται δύσκολα. Η αμφισβήτηση, η αμφιβολία, η διερεύνηση δεν εστιάζει σε συγκεκριμένα αντικείμενα. Την συναντάς παντού!