Μαθημάτων συνέχεια
Η 5η εβδομάδα του Σχολείου Δάσους ολοκληρώθηκε. Τα μαθήματα ήταν πολλά, αλλά πιο σημαντικό από το ίδιο το μάθημα είναι να αφήσεις το μάθημα στην ησυχία του, να μην το κουβαλήσεις μαζί σου..
Η 5η εβδομάδα του Σχολείου Δάσους ολοκληρώθηκε. Τα μαθήματα ήταν πολλά, αλλά πιο σημαντικό από το ίδιο το μάθημα είναι να αφήσεις το μάθημα στην ησυχία του, να μην το κουβαλήσεις μαζί σου..
Ίσως αυτός ο Εαυτός που φανταζόμαστε ότι υπάρχει είναι τελείως απατηλός, δηλαδή δεν είναι τίποτα παραπάνω από την προβολή μιας σκέψης.. πχ μια σκέψη που γίνεται αυτή τη στιγμή, όπως “ΕΓΩ είμαι νευρικό πλάσμα” πλάθει απο το μηδέν, από τον πουθενά, έναν απατηλό Εαυτό που υποτίθεται ότι είναι νευρικός..
Δίνω ένα κόκκαλο του Ζάχου! Ο Ζάχος το αρπάζει, τρέχει γύρω γύρω στην αυλή του, βρίσκει μια γωνία και με μανία αρχίζει να σκάβει! Σκάβει όσο το δυνατόν γρηγορότερα, για να προλάβει να το κρύψει πριν τον δουν. Υπάρχει μπόλικη αγωνία, μπόλικο δράμα. Εντωμεταξύ εγώ είμαι έξω από την αυλή του και τον κοιτάζω, σε αυτή την αγωνία και μου φαινεται τόσο αστείο (αλλά με ένα ανάλαφρο, αυθόρμητο, όχι πικρόχολο τρόπο), που αγωνίζεται τόσο σκληρά να κρύψει το κόκκαλο ενώ εγώ βλέπω το σημείο που κρύβει το κόκκαλο.
Ξαφνικά ήρθε στο κεφάλι ότι δεν είναι δυνατόν να υπάρχει φανταχτερή κατάσταση μυαλού ή ύπαρξης όπως “Φώτιση”, δηλαδή δεν υπάρχει κάποιο θεαματικό κλικ που έρχεται μετά από μια επίπονη, μακροχρόνια διαδικασία, μετά από το οποίο οι άνθρωποι φωτίζονται και είναι σε μια κατάσταση μόνιμης, παγιωμένης έκστασης!
A. Μου λεει μια δασκάλα “Να βρεθούμε, γιατί θέλω κι εγώ σχολείο δάσους! Να κάνουμε σχέδια για τα όνειρά μας”! Της λέω “Σταμάτησα να διδάσκω σαν δάσκαλος γιατί συνέβαιναν συνέχεια συγκρούσεις” και λέει “πωπω αυτό είναι φοβερή συνέπεια με τον εαυτό σου”. Αρχές ηθικής δηλαδή! Και το κυνήγι του ιδανικού! Θα ακολουθησομεν τας αρχάς τας δημοκρατικής παιδείας! Τι ανοησία όλα αυτά τα μοντέλα που ακολουθούμε! Και το Σαμερχιλ, μιλάμε, είναι γεμάτο νόμους! Τους τροποποιούν συνεχως! Όλοι μαζι! Και τους ακολουθουν! Ασφάλεια ε;
Υπάρχουν πολλά ρητά γύρω από το θέμα του τίτλου. Πέρα από το “Η βλακεία είναι ακατανίκητη” του Μπρεχτ (από ότι διαβάζω στο διαδίκτυο) υπάρχει και το “Δύο πράγματα είναι άπειρα, το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία” του Αϊνστάιν ή και το “Before you diagnose yourself with depression or low self-esteem, first make sure that you are not, in fact, just surrounded by assholes” του William Gibson που πέτυχα σήμερα. Παρόμοια λογική έχουν και εκφράσεις όπως “Φύγε μακριά από τους τοξικούς ανθρώπους”.
Κάποιος μπορεί να ακούσει με ενδιαφέρον ένα ήχο, πχ τον ήχο του ρολογιού χωρίς να ασχοληθεί με το περιεχόμενο του ήχου, χωρίς να ασχοληθεί με το ότι ο ήχος αυτός ξεκινάει απο το ρολόι, ή ότι ο ήχος είναι οξύς ή οτιδήποτε άλλο. Απλώς να ακούσει..
Αυτό που βιώνεται συχνά είναι επίγνωση κάποιου αντικειμένου (επίγνωση του θυμού, επίγνωση του σύννεφου κλπ). Ίσως είναι ενδιάφέρουσα η ερώτηση αν είναι δυνατόν να υπάρχει απλώς επίγνωση (χωρίς αντίκείμενο).
Ίσως ο Χρόνος δεν είναι τίποτα άλλο από τη σκέψη που συνδέει δυο ή περισσότερες στιγμές μέσω θεωριών αιτιότητας και (νομίζω) θεωριών τυχαιότητας. O Χρόνος υπονοεί διάρκεια, συνέχεια, στατικότητα, σταθερότητα και μόνο η σκέψη μπορεί να επινοήσει αυτά τα χαρακτηριστικά.