Η φίλη Μίνα περιγράφει:
“Σήμερα το πρωί, έκανα πρωινό για δύο παιδιά και κάτι έκανε την καρδιά μου να σκιρτήσει και γρήγορα γρήγορα οργάνωσα ένα όμορφο πρωινό, με λεπτεπίλεπτα ποτήρια, λουλούδια, κεριά, για να κάνω έκπληξη στα παιδιά, όταν θα ερχόταν στην κουζίνα. Το πρώτο είπε: “Γιατί τα έκανες όλα αυτά Μίνα, τι θες από εμάς;” . Σοκαρίστηκα ακούγοντας αυτό το σχόλιο, αλλά ταυτόχρονα υπήρξε βαθιά κατανόηση. Το παιδί εξέφρασε ό,τι υπήρχε στο νου της, εξέφρασε αυτό που είναι, ψάχνοντας ένα κίνητρο, διότι και εκείνη ζει τη ζωή της με αυτό τον τρόπο. Πράγματι ο παρατηρητής είναι το παρατηρούμενο. Τότε ήρθε το δεύτερο παιδί, που μόλις είχε ξυπνήσει και μόλις είδε το εντυπωσιακό πρωινό είπε: “οο, τι συγκινητικό, σε ευχαριστώ πολύ, για τα κεριά και για όλα”..